مستندسازي تجربيات مديران اسلامي در تربيت و پرورش منابع انساني

زمينه و هدف: توسعه دانش مديريت اسلامي از دريچه هاي مختلفي قابل حصول است كه آنچه تاكنون بيشتر توسط محققان اين حوزه دنبال شده مراجعه به متون ديني بوده است. اما يكي ديگر از روش هاي توسعه اين دانش مستندسازي تجربيات مديران اسلامي مي باشد كه مي تواند به عنوان راهي موثر و سازنده در خلق راه حل‌هاي كارآمد بومي براي حل مسائل مديريتي كشور منطبق با اصول اسلامي مورد توجه قرار گيرد. روش شناسي: اين تحقيق از نوع كيفي بوده و روش تحقيق به كار رفته در آن تحليل مضموني مي باشد. گردآوري داده هاي تحقيق حاضر از طريق مصاحبه هاي نيمه ساخت يافته با مديران اسلامي كه با استفاده از روش هاي نمونه‌گيري بر مبناي اعتبار و نمونه‌گيري گلوله برفي انتخاب شده و تا مرحله اشباع نظري ادامه پيدا كردند، صورت گرفته است. يافته ها: حاصل تحليل مضمونيِ 9 مصاحبه صورت گرفته، شكل گيري 186 كد توصيفي، 73 كد تفسيري (در دو سطح) و 6 مضمون فراگير شامل «نگرش تربيت»، «اخلاق تربيت»، «راهبردهاي تربيت»، «راهكارهاي تربيت»، «ابعاد تربيت» و «اهداف تربيت» بوده است. نتيجه گيري: با يك نگاه سيستمي، در الگوي پيشنهادي اين تحقيق، اخلاق تربيت و نگرش در تربيت، «ورودي‌هاي سيستم تربيتي» را تشكيل مي دهند؛ راهبردهاي تربيت و راهكارهاي تربيت نيز در «فرايند تربيت» بر ابعاد تربيت اثر مي‌گذارند و در نهايت اهداف تربيت به عنوان «خروجي سيستم» حاصل مي‌شوند.