رابطه پيش‌بيني سازماني بر عملكرد سازماني با نقش ميانجي دوسوتواني و نقش تعديل‌گر پويايي محيطي

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه پيش‌بيني سازماني برعملكرد سازماني با نقش ميانجي دوسوتواني و نقش تعديل‌گر پويايي محيطي صورت گرفت. روش‌شناسي: اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از نظر روش، توصيفي–پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش كليه مديران پالايشگاه‌هاي زير نظر شركت ملي پخش فراورده‌هاي نفتي ايران است. با توجه به حجم نمونه موردنياز براي مدل‌سازي معادلات ساختاري، تعداد 250 نمونه به‌روش تصادفي ساده انتخاب شد. ابزار گردآوري در اين پژوهش، پرسش‌نامه استاندارد است كه حاوي 49 سؤال است، روايي ابزار از طريق روايي سازه، روايي همگرا و واگرا مورد سنجش قرار گرفت. پايايي ابزار نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ برابر 0.882 محاسبه و مورد تأييد قرار گرفت. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از نرم‌افزار PLS نشان داد كه پيش‌بيني سازماني از طريق دوسوتواني نوآوري بر عملكرد شركت رابطه معني‌داري دارد. نوآوري بهره‌برداري و نوآوري اكتشافي بر عملكرد رابطه معني‌دار و متوسطي دارند. هم‌چنين رابطه پايش محيطي بر عملكرد از طريق نقش ميانجي نوآوري اكتشافي و نوآوري بهره‌برداري تأييد شد. رابطه انتخاب راهبرد بر عملكرد از طريق نقش ميانجي نوآوري اكتشافي و نوآوري بهره‌برداري نيز مورد تأييد قرار گرفت، هم‌چنين نتايج نشان داد نوآوري اكتشافي بر رابطه يكپارچه‌سازي بر عملكرد نقش ميانجي دارد، ولي رابطه يكپارچه‌سازي بر عملكرد از طريق نوآوري بهره‌برداري مورد تأييد قرار نگرفت. هم‌چنين نتايج نشان داد كه پويايي محيطي رابطه نوآوري اكتشافي و نوآوري بهره‌برداري را بر عملكرد تعديل مي‌كند.