پيش‌بيني تأثير سناريوهاي مختلف اقليمي بر ميزان فرسايش و رسوب در حوزه‌ي آبخيز كندران

تغيير اقليم، فرسايش خاك را از طريق تغيير رژيم بارش تحت تأثير قرار مي‌دهد؛ بنابراين، ارزيابي خطر فرسايش خاك و اثر تغييرات اقليمي بر آن امري ضروري است. هدف از اين پژوهش، برآورد فرسايش با استفاده از مدل RUSLE در آبخيز كندران در دوره ي پايه (1982-2015)، ريزمقياس نمايي بارش با استفاده از مدل SDSM، برآورد فاكتور فرسايندگي بارش تحت سه سناريوي RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 براي دو دوره ي (2016-2030) و (2031-2050) در آينده، و پيش‌بيني فرسايش و رسوب با استفاده از مدل RUSLE است. بنابراين براي ريزمقياس نمايي بارش، از مدل اقليمي SDSM طي دوره ي پايه 1982 تا 2015 استفاده شد و بر اساس معادله ي فاكتور فرسايندگي بارش در مدل RUSLE، فاكتور فوق طي دو دوره ي زماني (2016-2030 و 2031-2050) در آينده پيش‌بيني و ميزان فرسايش و رسوب طي دوره ي مذكور برآورد شد. نتايج حاصل از پيش‌بيني بارش با استفاده از مدل SDSM و سه سناريوي مذكور، حاكي از افزايش بارش در آينده است كه به تبع آن، به افزايش فاكتور فرسايندگي بارش منجر مي شود؛ به‌ طوري كه به طور متوسط، ميزان بارش از 96.58 ميلي متر به 126.5 ميلي متر در دوره ي آتي و ميزان عامل فرسايندگي بارش نيز از 78.2 به 91.89 مگا ژول در ميلي‌متر در هكتار در ساعت در سال برآورد شده است. نتايج استفاده از مدل فرسايش و رسوب RUSLE نشان مي‌دهد كه ميزان فرسايش ويژه 9.68 تن در هكتار در سال در دوره ي كنوني است كه طي پنج دهه ي آينده اين مقدار به حدود 10.23 تن در هكتار در سال افزايش خواهد يافت. همچنين پيشنهاد مي‌شود، ديگر عوامل مؤثر بر فرسايش خاك مانند كاربري اراضي و ارزيابي اثرات آن در آينده بررسي و پيش‌بيني شود.