مديريت منابع انساني در سايه كارآفريني سازماني با رويكرد به دانشگاه هاي نسل سوم

زمينه و هدف: حضور مديريت منابع انساني شايسته و توانمند از پيش‌شرط‌هاي موفقيت سازمان است. عواملي نظير تاكيد بر ضرورت تاسيس شركت‌هاي دانش‌بنيان، فعاليت دانشگاه‌هاي نسل سوم و فناور و از سويي چالش‌هاي تامين منابع مالي بخش سلامت، جذابيت علمي و تكنولوژيكي كشورهاي پيشرفته و در نتيجه خروج نيروهاي فعال و متخصص از حوزه‌ي سلامت، اهميت توجه به سامان‌دهي سرمايه انساني را پررنگ‌تر نموده و با توجه به اين واقعيت كه روند توسعه‌ي مدرن سازمان بر اساس پارادايم نوآوري استوار است، علاقه به شيوه‌هاي هدايت مديريت منابع انساني كارآفرين در حال افزايش است. از اين رو هدف اين پژوهش پيش‌بيني الگوي مديريت منابع انساني مبتني بر نظام جامع كارآفريني سازماني در نسل سوم دانشگاه‌هاي علوم پزشكي كشور مي‌باشد. روش بررسي: در پژوهش حاضر، با مصاحبه‌هاي اكتشافي، الگوي پيشنهادي جهت مديريت منابع انساني مبتني بر كارآفريني سازماني پيش‌بيني و با استفاده از روش تحليل محتوا تحليل شد. جامعه‌ي پژوهش را مديران پايه و مياني در حوزه‌ي سلامت تشكيل مي‌دهند كه از اين ميان ۲۰ نفر با روش نمونه‌گيري غيراحتمالي قضاوتي و گلوله برفي به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه در حوزه‌ي كارآفريني سازماني(در كليه سطوح سازماني حوزه بهداشت و درمان اعم از صف و ستاد) ۴ مقوله‌ي اصلي و تأثير گذار برمهارت هاي نرم و سخت مديريت منابع انساني قابل طبقه‌بندي است؛ كه ۳ مقوله‌ي آن شامل شاخه‌هاي ساختاري، رفتاري و محيطي در كليه دستگاه‌هاي دولتي و حتي در حوزه صنعت داراي مفاهيم، كدها و اساساً كاركردهاي نسبتاً مشابه هستند. ليكن در خصوص مقوله چهارم يعني سرآمدي در حوزه بهداشت و درمان خاصه دانشگاه‌هاي علوم پزشكي، مراكز بهداشتي، درماني و بيمارستان‌هاي وابسته كاملا محسوس مي باشد. نتيجه‌گيري: راهبردهاي سازماني و تصميمات در سطوح كلان، نقش بلامنازع و تاثيرگذاري در بسترسازي كارآفريني سازماني و در نهايت، تقويت فرايندها و بازخورد منبعث از مديريت منابع انساني در سطح سازمان‌هاي بهداشتي و درماني دارند.