اثرات يون و نانوذرات نقره محلول در آب بر برخي شاخص‌هاي فيزيولوژيك ماهي پَرِت خوني (Cichlasoma synspilum ♀ × Cichlasoma citrinellum ♂)

توليد و استفاده روزافزون از نانوذرات نقره مي‌تواند باعث رهايش اين مواد در بوم‌سازگان آبي و آسيب به آبزيان شود. در اين مطالعه اثرات يون نقره و نانوذرات نقره محلول در آب بر برخي از شاخص‌هاي بيوشميايي خون ماهي پرت مورد بررسي قرار گرفت. به اين منظور، تعداد 60 قطعه ماهي پرت با ميانگين وزني 6.5±25.5 گرم، به مدت 5 روز در سه تيمار  شاهد (بدون تنش)، نانوذرات نقره (مواجه شده با غلظت 250 ميكروگرم در ليتر نانوذرات نقره) و يون نقره (مواجه شده با غلظت 250 ميكروگرم در ليتر يون نقره) تحت تنش قرار گرفتند و در طي اين مدت تغذيه نشدند. اثر يون نقره بر شاخص‌هاي اكسيداتيو و سطوح آنزيم‌هاي كبدي پلاسما به صورت معنا‌داري بيشتر از اثر نانوذرات نقره بود و با اين وجود هر دو تيمار به صورت معني‌داري منجر به افزايش شاخص‌ها نسبت به تيمار شاهد شدند (P 0.05). تنش ياد شده منجر به افزايش پروتئين كل، آلبومين و گلوبولين نسبت به گروه شاهد شد، با اين وجود تفاوت معني‌داري در مقادير اين شاخص‌ها در بين دو گروه در معرض قرارگرفته با يون يا نانوذره نقره وجود نداشت (0.05 P). در مجموع مي‌توان بيان كرد كه هر دو تركيب يون و نانوذره نقره منجر به اختلالات فيزيولوژيك در ماهي پرت شد، با اين وجود اثر يون نقره به مراتب شديدتر از نانوذره نقره بود.