تحليل شبكۀ دست اندركاران سازماني در راستاي ارتقاء تاب‌آوري در مواجه با تغيير اقليم (مورد مطالعه: حوزۀ آبخيز قزل‌اوزن)

پديدۀ تغيير اقليم يكي از چالش هاي مهم زيست محيطي قرن بيست و يكم به شمار مي رود. بيشترين تأثيرات اين پديده شامل حال صنايع و بنگاه هايي مانند كشاورزي و شيلات مي گردد كه به منابع طبيعي وابسته مي باشند. تاب آوري رويكردي كاربردي در جهت ايجاد سازگاري با اين پديده و ايجاد توسعۀ پايدار به شمار مي آيد. از آنجايي كه شبكه ها و به ويژه شبكه هاي رسمي مانند شبكۀ نهادي، مي تواند نقش اساسي در ايجاد و ارتقاء تاب‌آوري در برابر تغيير اقليم ايفا كند، پژوهش حاضر با هدف تحليل شبكۀ دست اندركاران سازماني در راستاي ارتقاء تاب آوري در مواجهه با تغيير اقليم انجام گرفته است. جامعۀ آماري پژوهش حاضر را كشاورزان خرده مالك شهرستان طارم استان زنجان تشكيل مي‌دهند كه به روش نمونه گيري شبكۀ خودمحور اعضاي شبكۀ مورد بررسي انتخاب شدند. روش آماري غالب در اين پژوهش، تحليل شبكه و استخراج شاخص‌هاي شبكه در سطح كلان، مياني و خرد مي‌باشد. براساس نتايج به دست آمده به ترتيب سازمان جهاد كشاورزي و بانك ها و مؤسسات اعتباري بيشترين نقش و مركزيت درجه را در شبكۀ اطلاعات آموزشي و خدمات فني ايفا مي‌كنند. در شبكۀ تسهيلات مالي نيز به ترتيب بانك ها و مؤسسات اعتباري و سازمان جهاد كشاورزي رتبه هاي اول و دوم را در ارائۀ خدمات و مشاوره‌هاي مالي ايفا مي‌كنند. نتايج نشان داد بسياري از مؤسساتي كه مي‌توانند در زمينۀ تابآوري در برابر تغيير اقليم نقش سازنده‌اي داشته باشند، از جمله صندوق بيمۀ محصولات كشاورزي در انزوا قرار دارند و به حاشيه رانده شده اند. از اين رو پيشنهاد مي گردد در پژوهش هاي آينده علل اين امر مورد واكاري قرار گيرد و راهكارهاي عملياتي در جهت خارج شدن اين مؤسسات از انزوا و ايفاي نقش شان ارائه گردد.