نقشه‌برداري رقومي پايداري خاكدانه‌ها و تأثير عمليات حفاظت خاك روي آن‏ها در منطقۀ چاه‌ماري بهبهان

يكي از روش هاي مناسب جهت بررسي تأثير عمليات حفاظت خاك و مدل‏سازي فرسايش آبي خاك، بررسي پايداري خاكدانه ها و تغييرات مكاني آن است. تحقيق حاضر با هدف مدل‏سازي پايداري خاكدانه ها و تغييرات مكاني آن‏ها در يك منطقه تحت عمليات درخت كاري و كنتورفارو و منطقه اي مشابه و مجاور آن به عنوان منطقۀ شاهد در منطقۀ چاه ماري بهبهان در استان خوزستان انجام شد. تعداد 150 نمونه خاك از عمق 0تا 5 سانتي متري برداشته شد و ميانگين وزني قطر خاكدانه ها (MWD) به روش الك خشك (MWDd) و الك تر (MWDw) تعيين گرديد. براي تهيۀ نقشۀ توزيع مكاني MWD از تكنيك هاي نقشه برداري رقومي‏خاك (DSM) استفاده گرديد. براي‏اين منظور، متغيرهاي محيطي داراي ارتباط با MWD از تصوير سنجندۀ لندست 8 و مدل رقومي ‏ارتفاع (DEM) استخراج و به منظور برقراري ارتباط بين ‏اين متغيرها و MWD از مدل هاي شبكه‏هاي عصبي مصنوعي (ANN) و درخت رگرسيون (RT) استفاده گرديد. نتايج نشان داد اقدامات كنترلي انجام شده در منطقه روي MWDd تأثير معني دار ولي روي MWDw تأثير معني داري نداشت. آناليز همبستگي نشان داد بين پارامترهاي استخراج شده از DEM با MWDw همبستگي معني داري وجود نداشت ولي بين برخي پارامترهاي استخراج شده از DEM با MWDd همبستگي معني داري وجود داشت. همچنين همبستگي MWDd و MWDw با اكثر پارامترهاي تصوير ماهواره اي معني دار بود. كارآيي مدل هاي ANN و RT در تخمين MWDw نسبتاً بالا و تا حدودي مشابه ولي در تخمين MWDd كارآيي ANN بالاتر از RT بود. به طور كلي نتايج نشان داد روش هاي نقشه برداري رقومي ‏رويكردي مناسب براي تخمين و پهنه بندي MWD مي باشند.