تحليل ارتباطات ذي‌نفعان در پروژه تقاطع با روگذرهاي غيرهم‌سطح در شهر اروميه با استفاده از ماتريس علاقه-قدرت و تحليل شبكه اجتماعي

پروژه هاي توسعه شهري به‌دليل ارتباط مستقيم با مردم شهر و همچنين ساير ذي‌نفعان، معارضان مختلفي پيدا مي‌كنند كه توجه به مديريت ذي نفعان در موفقيت آنها امري كليدي است. در اين راستا، شناسايي دقيق و كامل ذي‌نفعان و شناسايي اولويت و اهميت آنها براي مديريت موفق‌تر آنها از اهميت خاصي برخوردار است. در تحقيق پيش‌ِ رو، با بهره جستن از ماتريس علاقه_قدرت به‌عنوان روشي تجربه‌گرا و همچنين تحليل شبكه هاي اجتماعي به‌عنوان روشي خردگرا، اولويت‌بندي و ارتباطات ذي نفعان در يك پروژه احداث تقاطع چند روگذر غيرهمسطح در شهر اروميه بررسي شده است. در اين تحقيق كيفي كه با استفاده از استراتژي تك نمونه موردي انجام شده، براي گردآوري داده‌ها از بررسي اسناد و مدارك پروژه و مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته استفاده شد. براي انتخاب و مصاحبه با نمونه‌هاي مورد بررسي در جامعه آماري اين تحقيق كه مهم‌ترين ذي‌نفعان درگير در انجام پروژه هستند، روش نمونه‌گيري هدفمند و تكنيك گلوله‌برفي به‌كار گرفته شد كه درنهايت 17 ذي‌نفع براي پروژه شناسايي شدند. تحليل داده ها با كمك ماتريس علاقه_قدرت (با استفاده از تكنيك طوفان فكري) و نرم‌افزار NodeXL (براي تحليل شبكه اجتماعي) صورت پذيرفت و نشان داد كه ذي‌نفعان اصلي در ماتريس علاقه_قدرت، به‌ترتيب شهرداري، مردم، شوراي شهر و ساكنان محلي هستند. همچنين شركت آب و فاضلاب، اداره برق و مخابرات داراي كمترين علاقه و قدرت در پروژه هستند. اين در حالي است كه در روش تحليل شبكه‌هاي اجتماعي، مردم، شهرداري، شوراي شهر و پيمانكار، داراي بيشترين اولويت و تأمين‌كنندگان، محيط‌زيست و شركت نفت، داراي كمترين اولويت شناخته شدند. مقايسه يافته‌هاي هر دو روش تجربه‌گرا و خردگرا در بخش شناسايي مهم‌ترين ذي‌نفعان با هم همگرايي زيادي دارند ولي در قسمت شناسايي كم‌اهميت‌ترين ذي‌نفعان با هم تفاوت‌هايي دارند و چنين نتيجه‌گيري مي‌شود كه مؤثرترين روش واحد شناسايي و اولويت‌بندي ذي‌نفعان در پروژه‌هاي توسعه شهري وجود ندارد و استفاده از روش‌هاي تجربه‌گرا در كنار روش‌هاي خردگرا مي‌تواند در شناسايي، اولويت‌بندي و مديريت ذي‌نفعان، به‌عنوان مكمل يكديگر باشند و نواقص همديگر را تا حدودي پوشش دهند. همچنين ذي‌نفعان مردم، شوراي شهر و شهرداري براي برقراري ارتباط بين تمامي ذي‌نفعان، مهم‌ترين نقش را دارند. از نظر قدرت ارتباط نيز سازمان وزارت اطلاعات در مجاورت پروژه، بيشترين قدرت را در پروژه دارد. مدت زمان پاسخ‌گويي بين ذي‌نفعان و تناوب اين پاسخ‌گويي نيز نسبتاً نامطلوب است. نتايج اين تحقيق مي‌تواند به دست‌اندركاران پروژه‌هاي توسعه حمل‌ونقل شهري كه حجم زيادي از ذي‌نفعان در آنها دخيل‌اند، براي مديريت هرچه موفق‌تر آنها كمك كند.