تبيين مدل ارتباطي ديدهاي شهري و مطلوبيتِ پاسخ هاي احساسي شهروندان در سنندج با رويكرد نظريه زمينه اي

يكي از نيازهاي مهم افرادي كه در شهرهاي امروزي زندگي مي‌كنند، زندگي توأم با احساسات مطلوب درخصوص فضاهاي شهري است. ظاهر يك شهر، تا حد زيادي مي‌تواند بسته به ساختار و مشخصه هاي عناصر فيزيكي شهر، در ايجاد احساسات مطلوب يا نامطلوب در فرد تأثيرگذار باشد. بنابراين ديدهاي شهري به طور كلي دو نوع تأثير عمده به صورت دوست داشتن يا احساسات مثبت و خوشايند و يا به صورت دوست نداشتن و احساسات منفي و ناخوشايند بر شهروندان مي گذارند. بر اين اساس، در اين پژوهش سعي شد پاسخ هاي احساسي شهروندان در ارتباط با ديدهاي شهري به طور عام مورد بررسي قرار گرفته و در نهايت، نظريه تحقيق به كمك آنها استخراج گردد. با توجه به ماهيت اين پژوهش، رويكرد اصلي طرح پژوهش، رويكردي كيفي است و به روش نظريه زمينه اي انجام پذيرفته كه در آن براساس رويكرد كوربين و استراوس شامل رويه هاي تحليل داده كدگذاري باز، كدگذاري محوري و كدگذاري گزينشي صورت گرفته است. در نمونه گيري از جامعه آماري و مشاركت كنندگان، از نمونه گيري نظري استفاده شده كه در آن نمونه گيري تا جايي ادامه دارد كه داده ها به اشباع برسند و براي گردآوري داده ها از مطالعات كتابخانه اي و ميداني، مصاحبه و پرسشنامه نيمه ساختار يافته بهره گرفته شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه مقولات گزينشي تأثيرات ديدها و پاسخ هاي احساسي شامل هيجان، آرامش، مطلوبيت و ارتباط هستند. در نهايت براساس ارتباط بين اين مقولات و نتيجه نهايي تحقيق در يك مدل نهايي تدوين و ارائه گرديد.