تاثير شاخص هاي كيفيت ادراك محيط سكونتي بر كنش متقابل اجتماعي پيوسته در محله باغ شاطر تهران

كيفيت ادراك محيط سكونتي به‌عنوان ابزار برنامه‌ريزان شهري به منظور ارتقا و ساماندهي محيط، قابليت فراهم‌كردن بسترهاي لازم براي شكل‌گيري و ارتقاي كنش متقابل اجتماعي را دارند. وظايف واحدهاي همسايگي و محلات را مي‌توان ابزاري براي افزايش تعاملات اجتماعي، مكاني براي رويارويي شهروندان با يكديگر و مديريت و هماهنگ‌سازي فعاليت‌هاي شهروندي بيان كرد. بر اين اساس، هدف مقاله حاضر بررسي تأثير شاخص‌هاي كيفيت ادراك محيط سكونتي بر كنش متقابل اجتماعي پيوسته است. اين مقاله با روش توصيفي _ تحليلي و به‌صورت پيمايشي انجام گرفته‌است. جامعه آماري مورد مطالعه نيز محله باغ شاطر در شهر تهران است. ابتدا به شناسايي شاخص‌ها و معيارهاي مؤثر در ارزيابي شاخص‌هاي كيفيت ادراك محيط سكونتي پرداخته شد و با استفاده از پرسشنامه شاخص كيفيت ادراك محيط سكونتي به وسيله بونيتو، فورنارا و بونز در سال 2003، تأثير مؤلفه‌هاي كيفيت ادراك محيط سكونتي بر كنش متقابل اجتماعي پيوسته با استفاده از رگرسيون دوگانه تبيين شد. نتايج به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد كه شاخص‌هاي كيفيت ادراك محيط سكونتي توانسته نزديك به نيمي از تغييرات كنش متقابل اجتماعي را تبيين كند. به ‌طوري‌ كه در ميان شاخص‌ها، بيشترين ضريب تأثير به‌ترتيب متعلق به نگهداري و مراقبت از محيط، تعلق خاطر و راه شهري است. با توجه به نتايج حاصل‌ شده، به‌ نظر مي‌رسد تقويت ظرفيت اجتماعات محلي مبتني بر توانمندسازي افراد براي حفظ و مراقبت از محل زندگي‌شان و تشريك مساعي با ساير اهالي براي رفع مشكلات محيطي مي‌تواند به نحو معناداري كنش متقابل اجتماعي پيوسته را نيز تقويت كند.