ساختار عاملي و ويژگي هاي روانسجي پرسشنامة رشد روانشناسي دوسويگي در بين افراد متاهل

هدف از پژوهش حاضر بررسي ويژگي‌هاي روان‌سنجي و ساختار عاملي پرسشنامۀ تحول روان‌شناسي دوسويگي در بين افراد متأهل ساكن در شهرهاي شيراز و كرمان است. بدين‌منظور، نمونه‌ايبا حجم 894 نفر از متأهلين (447 زوج) ساكن شهرهاي شيراز و كرمان براساسِ شيوۀ نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامۀ تحول روان‌شناسي دوسويگي (جنرو و همكاران، 1992) و سازگاري زناشويي (اسپانير، 1976) بود. روايي محتوايي را پنج متخصص روان‌شناسي تأييد كردند و با تحليل عوامل نيز تأييد شد. مقادير شاخص‌هاي تحليل عاملي تأييدي نشان داد كه الگوي دو عاملي پرسشنامه با داده‌ها برازش قابل‌قبولي داشت. نتايج اين مطالعه نشان داد روايي ملاكي آزمون (همبستگي با سازگاري زناشويي) 0.56 به دست آمد كه معنادار بود ( 0.001 p). ضرايب همساني دروني به‌روش آلفاي كرونباخ براي كل پرسشنامه با مقدار 0.88 (خود‌ـ‌دوسويگي، 0.89؛ ديگر‌ـ‌دوسويگي، 0.90)، براي مردان 0.87 و براي زنان 0.89 بود. درمجموع، به نظر مي‌رسد اين پرسشنامه از قابليت‌هاي لازم براي سنجش سازۀ دوسويگي در بين زوجين ايراني برخوردار است و مي‌توان از آن براي مقاصد مشاوره‌اي و پژوهشي درزمينۀ مسائل زناشويي و روابط بين‌فردي نزديك استفاده كرد.