بررسي اثربخشي روان‌درماني مثبت‌نگر به‌شيوۀ گروهي بر استرس والدگري مادران داراي فرزند با نشانگان داون

مادران كودكان مبتلا به سندروم داون با چالش‌هايي‌ مواجه هستند كه باعث افزايش استرس والدگري در اين مادران مي‌شود‌. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي روان‌درماني مثبت‌نگر به‌شيوۀ گروهي بر استرس والدگري مادران داراي فرزند مبتلا به سندروم داون انجام شد. درقالب مطالعه‌اي شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون‌ـ‌پس‌آزمون‌ـ‌پيگيري با گروه كنترل، از ميان مادران كودكان مبتلا به سندروم داون مراجعه‌كننده به مركز جامع توان‌بخشي نويد عصر شهر تهران در سال 1397، نمونه‌اي‌ به‌حجمِ 40 نفر به‌شيوۀ هدفمند انتخاب و با تخصيص تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. شركت‌كنندگان هر دو گروه در مراحل پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري فرم كوتاه شاخص استرس والدگري آبيدين را تكميل كردند. جلسات روان‌درماني مثبت‌نگر در 8 جلسۀ 90دقيقه‌اي به‌شيوۀ گروهي و هفتگي براي شركت‌كنندگان گروه آزمايش برگزار شد؛ اما آزمودني‌هاي‌ گروه كنترل تا پايان مرحلۀ پيگيريْ مداخله‌اي‌ دريافت نكردند. براي تحليل داده‌ها‌ از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و نرم‌افزار SPSS20 استفاده شد. نتايج نشان داد كه روان‌درماني مثبت‌نگر ميزان استرس والدگري مادران گروه تحت‌مداخله را به‌طورِ معناداري كاهش داده بود و نتايج در دورۀ پيگيري يك‌ماهه نيز از ثبات لازم برخوردار بود (0.01 p). نتايج اين پژوهش اثربخشي روان‌درماني مثبت‌نگر در بهبود استرس والدگري مادران كودكان مبتلا به سندروم داون را تأييد كرد. نتايج بر اهميت كاربرد اين مداخله بر علائم روان‌شناختي مادران كودكان مبتلا به سندروم داون و ارائۀ افق‌هـاي‌ جديـد در مداخلات باليني تأكيد دارد.