توصيف نوجوانان از پديدۀ‌ چاقي: پژوهش كيفي براساس نظريۀ زمينه اي‌

چاقي، به‌خصوص در دوران كودكي و نوجواني، يكي از عمده‌ترين مسائل نگران‌كننده در عصر حاضر است كه سبب ايجاد پژوهش‌هاي متعددي دربارۀ پيشگيري، تعديل و عوامل زمينه‌ساز آن در دهه‌هاي‌ اخير شده است؛ بنابراين، هدف از پژوهش حاضر توصيف نوجوانان از پديدۀ‌ چاقي است. روش پژوهش كيفي و براي اجراي آن از نظريۀ زمينه‌اي‌ (اشتراوس و كربين، 1998) استفاده شد. مشاركت‌كنندگان‌ اين پژوهش شامل 20 دانش‌آموز‌ نوجوان (10 دختر و 10 پسر) چاق بود كه به‌روشِ نمونه‌گيري‌ هدفمندْ انتخاب شدند و مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته با آنها انجام شد‌. داده‌ها‌ ازطريق روش نظريۀ زمينه‌اي‌ تحليل و بررسي شد. نتايج اين پژوهش نشان داد برخي ويژگي‌هاي‌ چاقي همچون ترس‌آوري‌، محدودكنندگي، تمسخرزايي‌، منزوي‌كنندگي‌ و شرم‌آوري‌، طردكنندگي‌ و زشت‌كنندگي‌ باعث شده است ‌خودِ فرد يا والدين براي مقابله با اين پديده راهبردهايي به كار گيرند كه البته به‌كارگيري اين راهبردها‌ براي بيشتر افراد نتايج و پيامدهاي موردانتظار را نداشته است؛ بنابراين، مي‌توان‌ نتيجه گرفت در درمان چاقي نقش والدين و خود نوجوان بسيار حائز اهميت است. بهبود ارتباط بين والدين و نوجوانان و همچنين ثبات قدم و ارادۀ نوجوانان مي‌تواند‌ به درمان سريع‌تر چاقي كمك كند.