بررسي نقش زنان عشاير در حفظ و احياء منابع طبيعي (مطالعه موردي: شهرستان چرام)

محيط‌زيست و حفاظت از آن امروزه به يكي از دغدغه‌هاي اصلي در كشورهاي مختلف تبديل شده است. گروهها، اقشار و جوامع مختلف متناسب با شرايط زندگي خود در اين زمينه دخيل اند. زنان عشاير نيز به دليل مشاركت و جايگاه آن‌ها در امور مختلف مي‌توانند بسيار تأثيرگذار باشند. بنابراين در پژوهش حاضر به بررسي نقش زنان عشاير در حفاظت و احياء منابع طبيعي پرداخته‌شد. پژوهش از نوع كاربردي و روش آن توصيفي تحليلي مبتني بر پيمايش است. جامعه آماري زنان عشاير شهرستان چرام است. حجم نمونه 368 نفر محاسبه گرديد. نتايج بيانگر آن است كه به لحاظ ويژگيهاي فردي: ميزان همبستگي معكوس بين سن و حفظ و احياء منابع طبيعي برابر 0.445، بين تحصيلات، درآمد، تأهل با حفظ و احياء منابع طبيعي به ترتيب برابر 0.615، 0.766 و 0.318 است. همچنين بررسي ابعاد مختلف مشاركت زنان در حفظ منابع طبيعي نشان داد كه ميانگين بعد محيطي 3.07، اقتصادي 3.17، اجتماعي 3.1 و مديريتي 3.08 به دست آمده است. در كل نتايج آزمون T تك نمونه اي براي مجموع ميزان مشاركت زنان عشاير در فعاليت‌هاي حفظ و احياء منابع طبيعي، 14 /3 به دست آمد و ملاحظه ميشود كه بالاتر از ميانگين مورد نظر(3) است.