ادبيات طنز در مطبوعات مصر و ايران درون‌مايه‌هاي سياسي، اجتماعي، فرهنگي (خانواده، زنان، ازدواج) در طنز احمد رجب، جلال عامر، حسين توفيق و ابوالقاسم حالت

طنز از اقسام هجو است كه در آن معمولاً مقاصد اصلاح‌طلبانه و اجتماعي مطرح است و فرق آن با هجو اين است كه تندي، تيزي و صراحت هجو در طنز نيست. طنز مطبوعاتي متناسب با تحولات سياسي، اجتماعي و فرهنگي دستخوش تغيير و تحول است؛ ثبات ندارد و حتي گاهي دچار وقفه و تعطيل مي‌شوند. اين پژوهش با رويكرد مكتب آمريكايي ادبيات تطبيقي به بررسي درون‌مايه، عناصر و ادبيات طنز سياسي، اجتماعي و فرهنگي (خانواده، زنان، ازدواج) در مطالب طنزآميز چهار طنزپرداز مصري و ايراني (احمد رجب، جلال عامر، حسين توفيق، ابوالقاسم حالت) مي‌پردازد. فرضيه اين پژوهش تاكيد بر وجود درون‌مايه‌ها و عناصر سياسي، اجتماعي، فرهنگي (خانواده، زنان و ازدواج) مشترك و تاثيرگذار در طنز چهار طنزپرداز دارد. نتايج نشان داد برخلاف طنز فارسي، بسياري از طنزهاي عربي تند و ركيك است. با اين‌حال شايد بتوان گفت احمد رجب، جلال عامر، حسين توفيق و ابوالقاسم حالت با اين كه از دو زبان و فرهنگ متفاوت مي‌باشند، اما به نحوي همه آن‌ها با زباني نرم و بدون تكلف به بيان مسائل جامعه با زبان طنز پرداخته و فكاهي و طنز آنان سلاحي براي انتقاد از حكومت‌ها و كشف عيوب سيستم حاكم و تلاش براي اصلاح و توسعه جامعه و خانواده است.