بررسي تجربي تاثير حالت بهره‌برداري انتهاباز و انتهابسته بر مديريت آب در استك پيل سوختي پليمري H2/O2

مديريت مصرف گازهاي واكنشگر پيل‌هاي سوختي غشاء پليمري به سه حالت انتهاباز، برگشت مجدد و انتهابسته طبقه‌بندي مي‌گردد. گازهاي واكنشگر در حالت انتهابسته به دليل انباشته شدن گاز بياثر و آب به صورت تناوبي تخليه مي‌گردند. در اين مقاله يك استك پيل سوختي پليمري با صفحات انتهايي شفاف و طراحي منحصر بفرد براي بررسي مديريت آب در حالت‌هاي عملياتي انتهاباز و انتهابسته، طراحي، ساخت و مونتاژ شد. در اين مقاله براي اولين بار بحث مديريت آب در يك استك پيل سوختي پليمري انتها بسته آندي و كاتدي با جزييات كامل مربوط به نحوه تشكيل و دفع آب مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان داده است تا چگالي جريان 200 ميلي‌آمپر بر سانتي‌متر مربع آب تشكيل شده به صورت قطرات مجزا بوده و هيچگونه جريان فيلمي و انسداد در كانال مشاهده نمي‌شود. همچنين همانگونه كه انتظار ميرفت تجمع قطرات و جريان فيلمي در نيمه پاييني بيشتر از نيمه بالايي بوده و لذا كاهش تعداد كانال براي افزايش سرعت و دفع آب در نيمه پاييني ميدان شارش گازهاي واكنشگر ضروري مي‌باشد. همچنين نتايج نشان داده است كه براي عملكرد پايدار در حالت انتهابسته حداكثر زمان ممكن براي بسته‌بودن شيرهاي خروجي 5 ثانيه و حداقل زمان الزم براي بازبودن آن 5 ثانيه بوده است.