دقت الگوريتم‌هاي جريان و DEMهاي استر (ASTER)، SRTM و نقشه‌هاي توپوگرافي 1/25000 در استخراج بعد فراكتال شبكه زهكشي

اجراي موفقيت‌آميز انواع مدل‌هاي در مقياس منطقه‌اي به انتخاب نوع داده و الگوريتم مناسب بازمي‌گردد. اين نكته، در كنار ممكن‌نبودن اندازه‌گيري تمامي اجزاي طبيعت، منجر به شكل‌گيري تحولي بزرگ در شيوه درك پديده‌ها شده است. در اين شيوه، مي‌توان هر جزء از طبيعت را به‌صورت يك عدد كمّي هندسه فراكتال درآورد. در پژوهش حاضر، به‌منظور بررسي بعد فراكتال شبكه زهكشي روي سازندهاي زمين‌شناسي حوضه دشت يزد‌ـ اردكان، هم‌زمان روي الگوريتم‌هاي جريان يك‌سويه و چندسويه و DEMهاي SRTM و استر (ASTER) و نقشه‌هاي توپوگرافي 1.25000 تمركز شده است تا، در نهايت، مقادير بعد فراكتال از نقشه شبكه‌زهكشي نزديك به واقعيت زميني استخراج شود. با مقايسه نتايج، كمترين اختلاف، در مقادير طول و رتبه ‌آبراهه، متعلق به نقشه‌هاي توپوگرافي 1.25000 و بعد از آن، مدل رقومي استر و الگوريتم چندسويه است. هرچند الگوريتم چندسويه جزئيات بيشتري از شبكه زهكشي نشان مي‌دهد؛ از نظر تعداد رتبه‌هاي آبراهه‌، به‌ويژه رتبه 1، با نقشه واقعيت زميني تفاوت دارد. بنابراين، با توجه به حساسيت بعد فراكتال به كوچك‌ترين تغيير در شبكه زهكشي، شبكه زهكشي نقشه‌هاي توپوگرافي با بيشترين انطباق با واقعيت زميني انتخاب شد. ميانگين بعد فراكتال 1.149 و 1.16 و 1.207، به‌ترتيب، نشان‌دهنده سازند آهك تفت، گرانيت و كهر است. درواقع، بين بعد فراكتال و حساسيت سازندهاي زمين‌شناسي ارتباط معني‌داري وجود دارد (سطح 0.99)؛ به‌نحوي‌كه، با افزايش حساسيت سنگ‌شناسي و به‌تبع آن، تراكم زهكشي، عدد فراكتال افزايش مي‌يابد. بنابراين، مي‌توان ادعا كرد كه تحليل ابعاد فراكتال شبكه ‌زهكشي روي سازندهاي زمين‌شناسي بررسي سريع و دقيقي از فرسايش‌پذيري واحدها ارائه مي‌كند.