اتوآنتيباديهاي مؤثر در بيماريهاي خود ‌ايمني تيروييد و تظاهرات خارج تيروييدي آنها: مقاله مروري

حضور آنتي‌بادي عليه آنتي‌ژن‌هاي اصلي تيروييد شامل آنزيم پراكسيداز تيروييدي (Thyroid peroxidase) يا آنتي‌ژن ميكروزومال تيروييدي، تيروگلوبولين (Tg) و گيرنده تيروتروپين (TSH) ويژگي بارز بيماري‌هاي خود ايمني تيروييد است كه يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي خود ايمني مي‌باشند. شيوع آنتي‌بادي عليه آنزيم پراكسيداز تيروييدي(AntiTPO) و آنتي‌بادي عليه تيروگلوبولين ((AntiTg به‌طور قابل‌توجهي در بيماران مبتلا به بيماري گريوز (Graves rsquo; disease) و همچنين در بيماري تيرويييديت هاشيموتو (Hashimotochr( 39 )s thyroiditis) بالا است. وجود آنتي‌بادي عليه گيرنده TSH (TSHR) كه با نام عمومي TRAbs (TSH receptor antibodies) خوانده مي‌شود، در بيماران مبتلا به گريوز بسيار شايع، اما در بيماران مبتلا به تيروييديت هاشيموتو نسبتاً نادر و فراواني آن بسيار اندك است و اين حقيقت ممكن است نشان‌دهنده ويژگي بالاتر اين آنتي‌بادي‌ها نسبت به انواع ديگر باشد. اثرات خارج تيروييدي آنتي‌بادي عليه TSHR، مانند افتالموپاتي (ophthalmopathy) و درموپاتي (dermopathy)، به عنوان تظاهرات خارج تيروييدي بيماري گريوز بيشتر بر بافت چشم و پوست تأثير مي‌گذارند و مكانيسم‌هاي ايمونولوژيكي عملكرد اين آنتي‌بادي‌ها نسبتاً شناخته شده است. انسفالوپاتي هاشيموتو(Hashimoto encephalopathy)، به‌عنوان مهم‌ترين اثر خارج تيروييدي AntiTPO، سيستم عصبي مركزي را تحت تأثيرخود قرار مي‌دهد. از سوي ديگر AntiTPO همراه با AntiTg، با اثر بر روي اندام‌هاي توليد مثلي زنان، منجر به بروز ناباروري با مكانيسمي ناشناخته مي‌گردد. در اين مقاله مروري، سعي بر آن است تا انواع مهم اتوآنتي‌بادي‌هاي عليه آنتي‌ژن‌هاي تيروييدي معرفي گرديده و ضمن بيان فرايندهاي ايمونولوژيك آن‌ها در بيماري‌هاي اتوايميون تيروييد، تظاهرات باليني مهم اين آنتي‌بادي‌ها در خارج از بافت تيروييد مورد بحث قرار گيرد.