اثر بيوزني شبيهسازي شده و چرخه روشنايي-تاريكي كوتاه مدت بر ميزان رتينوئيك اسيد در سرم و هيپوكامپ موش صحرايي

زمينه و هدف: رتينوئيك اسيد در تنظيم ريتم شبانه روزي نقش دارد و كمبود آن باعث اختلال در عملكرد ساعت بيولوژيكي و در نتيجه اختلال در ريتم شبانه روزي فعاليت حركتي مي‌شود. هدف اين مطالعه بررسي اثرات شرايط شبيه‌سازي شده سفينه فضايي بر مقدار سرمي و هيپوكامپي رتينوئيك اسيد در موش‌هاي آزمايشگاهي بود. روش بررسي: از مدل آويزان كردن از دم در موش، براي شبيه‌سازي شرايط بي‌وزني از خرداد 1398 تا شهريور 1398 در حيوان خانه دانشگاه علوم پزشكي ارتش استفاده شد. در يك مطالعه تجربي، 32 موش نر نژاد ويستار به‌طور تصادفي به چهار گروه مساوي تقسيم شدند: گروه كنترل با 12/12 ساعت چرخه شبانه روز، گروه آويزان با 12/12 ساعت چرخه شبانه روز، گروه كنترل با 45/45 دقيقه چرخه شبانه روز، گروه آويزان با 45/45 دقيقه چرخه شبانه روز. در پايان دوره شبيه‌سازي، حيوانات بيهوش شدند و نمونه خون جمع‌آوري شد و كل مغز برداشته شد و هيپوكامپ جدا شد. Elisa براي سنجش اسيد رتينوئيك در سرم و هيپوكامپ همگن شده استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون (Analysis of variance) two way ANOVA و Bonferroni به‌عنوان آزمون تعقيبي (Post hoc test) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: چرخه شبانه روزي 45/45 دقيقه در مقايسه با چرخه 12/12 ساعت روشناييتاريكي باعث افزايش رتينوئيك اسيد در سرم و هيپوكامپ رت‌ها شد ولي بي‌وزني شبيه‌سازي شده اثري بر مقدار آن در سرم نداشت. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه ميزان رتينوئيك اسيد در سرم و هيپوكامپ متأثر از تغيير سيكل شبانه روزي است و بي‌وزني تاثيري بر آن ندارد.