نسبت اراده و دانش در نظرية اجتماعي پيتر برگر

سؤال تاريخي پيرامون نسبت اراده و دانش اين است كه آيا اراده و در نهايت كنش، تابع معرفت و علم است يا اين اراده است كه معرفت را سامان مي‌دهد؟ امتداد اين پرسش، در ساماندهي يك نظريه اجتماعي به ‌طور عام، و نظريه ساخت اجتماعي واقعيت پيتر برگر و توماس لاكمن به‌ طور خاص چنين است كه به چه ميزان اراده در شكل‌گيري معرفت نقش ايفا مي‌كند؟ ايجاد دوگانه اراده به ادراك معرفت و اراده به ايجاد معرفت، به ما كمك مي‌كند با تحليل و تشريح مفاهيم اساسي نظريه اجتماعي برگر، نشان دهيم در هر يك از مفاهيم اين نظريه، نسبت اراده و معرفت چگونه است. در برخي مفاهيم، نه اراده به ادراك و نه اراده به ايجاد معرفت وجود ندارد. مثل موقعيت چهره‌به‌چهره. در برخي از مفاهيم هم اراده‌ به ايجاد معرفت و هم اراده به ادراك معرفت وجود دارد؛ مثل سنخ‌بندي. در برخي از مفاهيم در ابتدا اراده به ايجاد معرفت وجود دارد، اما در نهايت، اراده به ادراك معرفت تبديل مي‌گردد؛ مثل سنت و نهادسازي. اين مقاله نشان مي‌دهد كه در جريان يك نظريه، معرفت به چه ميزان متأثر از اراده است. اين پژوهش از روش تحليل عقلي بهره گرفته و با نقد و بررسي اسناد كتابخانه‌اي تنظيم گرديده است.

no abstract