واكاوي جايگاه جمعيت در اسلام و نگاهي به جايگاه آن در نظام اسلامي

جمعيت از جمله مؤلفه‌هاي اصلى توسعه و پيشرفت هر كشوري است كه بايد همة سياست‌ها، راهبردها و برنامهريزىها بر اساس آن صورت گيرد. ازاينرو، شناخت اندازة جمعيت، رشد، ساختار سنى و جنسى و رسيدن به يك جمعيت متناسب امرى اجتنابناپذير است. ازاين‌رو، ارائه تحليلي از جايگاه جمعيت در اسلام و نظام اسلامي، و اتخاذ رويكرد مناسب در اين عرصه در كشور امري ضروري است. اين پژوهش با رويكرد نظري و تحليلي، درصدد واكاوي جايگاه جمعيت در اسلام و نظام اسلامي است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين است آيات و يا روايات در مقولة جمعيت را مي‌توان در چند مقوله دسته‌بندي كرد: توصيه به ازدواج و فرزندآوري، تشويق به ازدواج با زنان ولود، تضمن رزق و روزي افراد، توبيخ فرزندكشي، تشويق به افزايش نسل مسلمانان. ازآنجايي‌كه در منابع ديني به‌صورت مستقيم و يا غيرمستقيم بر محبوبيت فرزندآوري و تكثير نسل تأكيد و به آن توصيه شده، اصل اولي و به‌عنوان يك قاعده كلي در متون ديني، فزوني جمعيت است. ازاين‌رو، اسلام و همة اديان آسماني، پيروان خود را به افزايش جمعيت با ايمان و شايسته در حد توان توصيه مي‌كند.

no abstract