بررسي حذف فلز نيكل از آب توسط جاذب الكتروليسي آلوميناي نانوليفي

امروزه استفاده از فناوري‌هاي نو براي حذف فلزات سنگين و ارتقاي كيفيت آب يكي از الزامات رفع آلودگي محيط‌زيست ناشي از فلزات سنگين است. تكنولوژي الكتروريسي يكي از مؤثرترين روش‌ها براي توليد نانوالياف است. در اين پژوهش فناوري‌ ساخت آلوميناي نانوليفي براي جداسازي حداكثري نيكل از طريق فرايند جذب بررسي شد. در اين پژوهش سنتز آلوميناي نانوليفي به‌روش موردنظر الكتروريسي بود. محلول ريسندگي با غلظت 10 درصد وزني پيش ماده آلومينيوم انتخاب شد و با در نظر گرفتن نسبت‌هاي مختلف وزني پليمر به پيش ماده، فرايند الكتروليسي بهتر انتخاب شد. ولتاژ ريسندگي پايدار در محدوده 17 تا 20 كيلوولت و نرخ جريان 0.5 ميلي‌ليتر بر ساعت تنظيم بود. براي اطمينان از تشكيل نانوذرات و تعيين ساختار فيزيكي، شيميايي و ريخت‌شناسي آنها آناليزهاي XRD، SEM، FTIR و Raman انجام شد. متغيرهاي بررسي شده شامل pH، زمان تماس، مقدار نانوجاذب، غلظت آلاينده و حجم محلول بوده‌اند. پس از تعيين بهينه شرايط جذب فلز نيكل توسط جاذب الكتروليسي آلوميناي نانوليفي، محاسبات ايزوترم‌ها و سينتيك جذب با رسم نمودارهاي مقايسه‌اي انجام شده است. نتايج‌ها حاكي از آن است كه بهترين شرايط براي جذب و حذف نيكل توسط نانوجاذب الكتروليسي آلوميناي نانوليفي در pH برابر 8، زمان تماس 60 دقيقه، مقدار نانوجاذب 0.05 گرم، غلظت 5 ميلي‌گرم در ليتر فلز نيكل و حجم محلول 50 ميلي‌ليتر اتقاق افتاده و به مقدار 99 درصد بوده است. همچنين رفتار جاذب در فرايند جذب با ايزوترم‌هاي لانگمير و فروندليچ و مدل‌هاي سينتيك شبه‌درجه اول و دوم تطبيق داشته است. در نهايت آنچه مسلم است روش سنتز نانوجاذب آلوميناي نانوليفي به روش الكتروليسي در اين پژوهش پيچيده، اما در عين حال بسيار كاربردي و مؤثر است كه مي‌تواند به‌عنوان راهكاري نوين و نويدبخش در حذف يون فلز نيكل از آب استفاده شود.