بررسي و مقايسه كارايي نشانگرهاي مولكولي مختلف در برآورد فاصله ژنتيكي جمعيت‌هاي مختلف بلوط ايراني استان لرستان (Quercus brantii Lindi)

برآورد تنوع ژنتيكي و ارزيابي منابع ژرم‌پلاسم گياهي، مهم‌ترين مرحله در جمع‌آوري، مديريت و استفاده صحيح از ذخاير ژنتيكي محسوب مي‌گردد. در همين راستا مقايسه نشانگرهاي مختلف در ارزيابي تنوع و ارائه نشانگرهايي با بيشترين كارايي، از اهميت بسيار بالايي برخوردار است. به‌منظور بررسي تنوع ژنتيكي بين جمعيت طبيعي بلوط ايراني جنگل‌هاي استان لرستان، 20 جمعيت مختلف از مناطق جغرافيايي و اقليمي مختلف جمع‌آوري شد. پس از استخراج DNA نمونه‌هاي مورد مطالعه، از سه سيستم نشانگري ISJ، ISSR و SCoT جهت بررسي چندشكلي استفاده شد. گروه‌بندي ژنوتيپ‌ها براساس اطلاعات حاصل از باندهاي چند شكل به‌دست آمده از هر 3 نشانگر به‌طور جداگانه و همچنين به صورت تركيب داده‌هاي سه نشانگر انجام گرفت. نتايج الكتروفورز محصول واكنش زنجيره‌اي پليمراز (PCR) آغازگرهاي مورد استفاده، 91 باند چندشكل با ميانگين 71 درصد را بين ژنوتيپ‌ها نشان داد. نشانگر ISSR با 44 باند بيشترين تعداد باند چند شكل را به خود اختصاص داد. نشانگرهاي ISJ، ISSR و SCoT ژنوتيپ‌ها را به‌ترتيب به 5، 6 و 5 گروه تفكيك نمودند و درمجموع تركيب داده‌هاي سه نشانگر، ژنوتيپ‌ها به 5 گروه چند ژنوتيپي و 3 گروه تك ژنوتيپي تفكيك شدند. نتايج نشان داد كه گروه‌بندي به‌دست آمده از نشانگرهاي مختلف تا حدودي با گروه‌بندي ژنوتيپ‌ها بر اساس شرايط اقليمي موجود همخواني داشت. بيشترين شباهت در گروه‌بندي‌هاي انجام گرفته، به نشانگر ISJ و ISSR با 89 درصد تعلق داشت. به‌طور كلي نتايج بيانگر كارايي مناسب نشانگرهاي مورد استفاده در برآورد فواصل ژنتيكي بين جمعيت مختلف بلوط بود.