آشنايي با روش سنتز سيمان ژئوپليمري و ويژگي هاي آن

توليد سيمان پرتلند معايب عمده محيط زيستي به دنبال دارد كه اين مورد 8 درصد از انتشار CO2 جهاني (4 ميليارد تن در سال) را تشكيل مي دهد. از اين رو نياز به استفاده از يك جايگزين براي سيمان‌هاي رايج (پرتلند) ضروري به نظر مي‌رسد. در سال‌هاي اخير ژئوپليمر به عنوان يك عامل سيماني جديد و دوستدار محيط زيست، جهت جايگزيني براي سيمان پرتلند مطرح شده است. ژئوپليمرها، پليمرهاي معدني سراميك مانندي هستند كه در دماي پايين عموما زير °C100، توليد مي‌شوند. ژئوپليمرها، زنجيره ها يا شبكه هايي از مولكول‌هاي معدني هستند كه با پيوندهاي كووالانسي اتصال يافته‌اند. مواد خام بكار رفته در فرايند پليمري شدن، به طور عمده منشاء زمين شناسي دارند و به خاطر همين ژئوپليمر ناميده مي شوند. دو روش سنتز ژئوپليمرها بين روش‌هاي ايجاد شده رايج‌تر است؛ سنتز توسط محيط قليايي (Na+, K+, Li+, Ca++, Cs+ و غيره) و ديگري در محيط اسيدي (فسفريك اسيد، كربوكسيليك اسيدهاي آلي)، است. تاكنون مسير قليايي از اهميت بيشتري برخوردار بوده است. طيف سنجي NMR اطلاعاتي درمورد ساختار مولكولي و خصوصيت‌هاي پليمري فراهم مي‌كند. مشاهدات علمي نشان مي‌دهد كه فرايند پليمري شدن، با چندتراكمي اوليگومرها آغاز شده و درنهايت تبديل به ساختار پلي سيلات6 شامل نانوذرات منحصر به فردي (كه به خوبي فرايند پليمري شدن را طي كردند و اندازه 5 تا 40 نانومتر دارند) مي‌شوند. در اين مقاله تلاش شده است تا فرايند پليمري شدن، توليدسيمان ژئوپليمر، مقايسه سيمان ژئوپليمري با سيمان رايج پرتلند و درنهايت كاربردها و ويژگي‌هاي آن مورد بررسي قرار گيرد.