تحليل شگردهاي وانمودگي و بي‌مرزي در تفكر كودكان با نگاهي به داستان‌هاي كودكانه‌ احمدرضا احمدي

واژه‌ پسامدرن در رشته‌هاي گوناگون علوم انساني چون جامعه‌شناسي، روان‌شناسي و فلسفه وارد شد. يكي از نظريه‌پردازان پسامدرن ژان بودريار است كه نظريه‌ وانموده به جاي واقعيت و بي‌مرزي را مطرح كرد كه از طريق تخيل فلسفي قابل دريافت است. كودكان داستانهاي كودكانۀ احمدرضا احمدي با تجربه‌ انسان معاصر براي زيستن در جهاني كه قطعيت‌ها را مورد ترديد قرار مي‌دهد و او را وارد حيطه‌ بي‌مرزي مي‌سازد، آشنا مي شوند. آنان با خوانش آثار كودكانه‌ احمدي همواره در دنياي خيال و واقعيت، كودكي و بلوغ، مرزها و بي‌مرزي‌ها نوساني تعليق گونه را تجربه مي كنند. هدف پژوهش حاضر بررسي شگردهاي وانمودگي و بي‌مرزي در آثار احمدي بر مبناي ديدگاه بودريار، از ديدگاه تفكر كودكان و به روش توصيفي تحليلي است. نتايج به دست آمده نشان مي‌دهد كه نويسنده مي‌خواهد با وانموده‌هايي مانند وارد كردن اتفاقات دنياي خواب به دنياي واقعي، استفاده از نوشتار جادويي و شگردهاي سورئاليستي و... تفكر كودكان را به سمت فلسفيدن دربارۀ زندگي در دوران آشفتگي ها و سرگرداني هاي حاصل از بحران مدرنيته هدايت كند تا بدين طريق ذهن آنها را براي دست يافتن به دنيايي كه اميد را القا مي كند و تلخي زيستن را كاهش مي دهد، مهيا سازد.