بررسي جايگاه قدرت در قانون اساسي ونظام جمهوري اسلامي ايران

درايران امروز وجود انديشه هاي ديني وسياسي سبب پديد آمدن الگوهاي مختلفي درباره نحوه مناسبات قدرت شده است؛ زيرا در فرايندشكل گيري انقلاب اسلامي، طيف هاي وسيعي ازنيروهاي اجتماعي با اعتقادات متنوع سنتي ، اسلامي و مدرن در ائتلافي گسترده شركت داشتند و بدين ترتيب باگذرزمان برخي تعارضات ميان تفكر ديني و عقلانيت مدرن در حوزه دولت شكل گرفت ودراين مسير مشكلاتي به وجود آمد. درنتيجه الگوهاي متفاوتي نسبت به قدرت درجامعه وجود داشت كه باهمفكري وهمراهي انديشمندان مسلمان در شكل گيري قانون اساسي ظهور نمود .به عبارت ديگردرموضوع تئوري دولت مدرن كه به نظريه تفكيك قدرت منتهي شده، مهار قدرت از مسائل اساسي «فلسفه سياسي» است كه به صورت ويژه درقانون اساسي جمهوري اسلامي ايران موردتوجه قرارگرفته است. موضوعي كه از ديرباز ذهن انديشوران سياسي را به خود مشغول كرده و مباحث زيادي را به خود اختصاص داده است.دراين رويكردفرض براين قرارگرفته كه قدرت، اگر كنترل نشود، نظام اجتماعي را به فساد و تباهي مي كشاند و موجب تضييع حقوق انسانها مي شود؛ از اين رو است كه امروزه در بيشتر كشورهاي مدرن، فارغ از اينكه قدرت به چه كساني تعلّقّ گيرد، بر كنترل نهادهاي مردمي بر حكومت و حاكمان تأكيد فراوان مي شود.ازاين رودراين تحقيق كوشيده شده است تااين موضوع مهم در قانون اساسي مورد واكاوي قرارگرفته وجايگاه آن در نظام جمهوري اسلامي ايران مشخص گرددوباارائه راهكارهاي لازم از چالش هاي پيش روي قدرتمندان درنظام سياسي جلوگيري نمايد.