اثربخشي آموزش توانايي‌هاي حركتي بر كاركردهاي اجرايي كودكان با اختلال نقص توجه/بيش‌فعالي

زمينه و هدف: اختلال نقص توجه/بيش فعالي تخريب قابل‌ملاحظه‌اي در كنش هاي اجتماعي، آموزشي، شغلي و توانايي هاي حركتي ايجاد مي كند. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش توانايي هاي حركتي بر كاركردهاي اجرايي كودكان با اختلال نقص توجه/بيش فعالي بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه ي آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر پايه ي ششم ابتدايي شهر كرمان در سال تحصيلي 991398 بودند؛ و نمونه پژوهش شامل 30 نفر بود كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايشي (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. آزمودني ها در دو مرحله ي پيش‌آزمون و پس‌آزمون به پرسشنامه هاي اختلال كمبود توجه سوانسون و نولان و پلهام، فرم والدين (1980)، خرده آزمون هاي حافظه عددي و تشابهات از مقياس هوشي وكسلر (2002) و آزمون تصاوير پيچيده آندره ري (1942) پاسخ دادند. گروه آزمايش طي 18 جلسه 45 دقيقه اي جلسات آموزش توانايي هاي حركتي را به‌صورت گروهي دريافت كردند، درحالي‌كه گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. داده ها با استفاده از روش هاي آمار توصيفي و تحليل كوواريانس تك متغيره و چندمتغيره و با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه ي 25 تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: نتايج مقايسه گروه آزمايش با گروه كنترل نشان داد كه كاركردهاي اجرايي حافظه ي فعال و برنامه ريزيسازماندهي گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل به‌طور معناداري افزايش يافت؛ و اثربخشي آموزش توانايي هاي حركتي بر كاركردهاي اجرايي در مرحله ي پس‌آزمون تأييد گرديد (0.01 p). ميزان اين تأثير در كاركرد اجرايي حافظه ي فعال 0.64 و برنامه‌ريزي سازمان‌دهي 0.69 بود (0.01 p). نتيجه‌گيري: به‌طوركلي نتايج حاكي از تأثير آموزش توانايي هاي حركتي بر كاركردهاي اجرايي در كودكان با اختلال نقص توجه/بيش فعالي بود؛ و مي توان از اين روش براي درمان اين كودكان استفاده كرد.