مقايسه اثربخشي آموزش همدلي با آموزش مبتني بر ديدگاه‌گيري اجتماعي بر هوش هيجاني نوجوانان داراي قلدري سايبري

زمينه و هدف: تحقيقات نشان داده است كه قلدري در فضاي سايبري پيامدهاي منفي بر كاركردهاي تحصيلي نوجوانان داشته و بين هوش هيجاني و قلدر بودن رابطه معكوس وجود دارد؛ بنابراين هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي آموزش همدلي با آموزش مبتني بر ديدگاه گيري اجتماعي بر هوش هيجاني نوجوانان داراي قلدري سايبري بود. مواد و روش‌ها: دختر دوره اول متوسطه شهر بوشهر در سال تحصيلي ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده تعداد ۴۵ نفر از آنان در دو گروه آزمايش (هر گروه ۱۵ دانش آموز) و يك گروه كنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه‌هاي آزمايش تحت آموزش همدلي (۱۰ جلسه ۹۰ دقيقه‌اي) و آموزش مبتني بر ديدگاه گيري اجتماعي (۱۰ جلسه ۹۰ دقيقه‌اي) قرار گرفتند؛ اما گروه كنترل هيچ‌گونه مداخله اي دريافت نكرد و در ليست انتظار باقي ماند. از پرسشنامه قلدري سايبري آنتيادو، كوكينوس و ماركوس (۲۰۱۶) و مقياس تجدنظر شده هوش هيجاني شاته و همكاران (۱۹۹۸) به منظور گردآوري داده ها استفاده شد. تحليل داده هاي به‌دست‌آمده از اجراي پرسشنامه ها از طريق نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصيفي و استنباطي (تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بن فروني) انجام پذيرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد هر دو درمان مذكور در مرحله پس‌آزمون و پيگيري نسبت به گروه كنترل اثربخشي معناداري بر هوش هيجاني نوجوانان داراي قلدري سايبري اعمال كردند (P 0/05 . همچنين، آموزش مبتني بر ديدگاه گيري اجتماعي نسبت به آموزش همدلي در بهبود هوش هيجاني مؤثرتر بود (P 0/05 ). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر، مي توان گفت كه آموزش مبتني بر ديدگاه گيري اجتماعي و آموزش همدلي مي توانند به عنوان يك شيوه درماني براي بهبود هوش هيجاني نوجوانان داراي قلدري سايبري در محيط هاي آموزشي و درماني به كار برده شوند.