بررسي وضعيت فلات زدگي شغلي اعضاي هيأت علمي گروه علوم پايه و علوم انساني در رابطه با عوامل اجتماعي و فرهنگي

زمينه و هدف: فلات زدگي، ايستايي و ركود شخصي است. يعني فرد نه مي آموزد و نه شايستگي هاي خود را گسترش مي دهد. دو مفهومي كه معمولاً در توصيف موفقيت يا عدم موفقيت اعضاء هيأت علمي در طي كردن مسير و توسعه حرفه اي استفاده مي شود. هدف اين مطالعه مقايسه مدل عنكوبتي در سه دانشگاه و در بين دو رشته علوم پايه و علوم انساني در پتانسيل فلات زدگي شغلي مي باشد.روش كار: اين مطالعه به صورت پيمايش در سال 1397 در تهران، اهواز و ياسوج با نمونه اي بالغ بر 518 نفر از اعضاء هيأت علمي موفق (داراي رشد حرفه اي؛ از بدو استخدام با مرتبه استادياري استخدام و قبل از 7 سال موفق به ارتقاء شدند) و ناموفق (بدون رشد حرفه اي؛ افرادي كه با همين شرايط هنوز موفق به ارتقاء نشدند) انجام شد.يافته ها: مهمترين يافته ها عبارت بودند از اينكه، نوع فلات زدگي شغلي در بين دو گروه علوم پايه(فلات زدگي محتوايي) و علوم انساني(فلات زدگي ساختاري ذهني) متفاوت مي باشد. همچنين از ديد اعضاي هيات علمي، مهمترين چالش هايي كه آموزش عالي با آنها مواجه است به ترتيب، چالش هاي ساختاري، اجتماعي، فرهنگ و دانشگاهي هستند.