واكاوي معيارهاي فرهنگي اجتماعي و اقليم در معماري بومي (مطالعه موردي: بررسي تطبيقي تكاياي تاريخي و معاصر مازندران)

ويژگي‌هاي فرهنگي اجتماعي و اقليم همواره به‌عنوان دو ركن اصلي مؤثر بر شكل‌گيري معماري آييني شناخته مي‌شوند. هدف اين پژوهش، ارزيابي اين معيارها و بررسي ميزان اهميت هر يك از آنها مي باشد. اين پژوهش از نوع تركيبي و تلفيقي از پژوهش كيفي و كمّي مي باشد. روش پژوهش حاضر، توصيفي پيمايشي بوده و براي بررسي اهميت هر يك از معيارها و زير معيارها، از نظرات خبرگان با ابزار پرسشنامه و تحليل داده ها با نرم افزار SPSS و طيف ليكرت استفاده شده است. جامعه آماري شامل نُه تكيه در مازندران در دو اقليم كوهستان(ييلاق) و دشت(قشلاق) به صورت هدفمند انتخاب شدند. مطابق يافته هاي پژوهش، از ميان معيارهاي فرهنگي اجتماعي ، »آيين و مذهب « در تكاياي تاريخي (4٫60) و »عقايد و باورها « و »روابط اجتماعي « ، با ميانگين (4٫30) و (4٫30) بيشترين اهميت را در تكاياي معاصر دارند. در خصوص معيارهاي اقليم نيز، »معماري بومي « با وزن (4٫30) داراي بيشترين اهميت در تكاياي تاريخي و در تكاياي معاصر نيز، زيرمعيار »آب و هوا « با وزن (3٫55) داراي بيشترين اهميت مي باشد. نتايج پژوهش نشان داد كه معيار‌هاي فرهنگي اجتماعي و معيارهاي اقليم داراي تأثير مثبت و معناداري بر معماري بومي تكاياي مازندران هستند كه در اين‌ بين نقش معيار‌هاي فرهنگي اجتماعي بااهميت‌تر است.