پژوهش به مثابه ابزار گذار: كاوش پديدارشناختي تصوير آينده در نگارش رساله دكتري

اين پژوهش با هدف كاوش تصوير آينده در انجام رساله بين دانشجويان دكتري دانشگاه شيراز انجام گرفته و تفسير فهم مشاركت‌كنندگان از موضوع، از طريق مصاحبه عميق با 8 نفر از دانشجويان صورت گرفته است. بر اساس رويكرد استفهامي از روش پديدارشناسي تفسيري براي تحليل داده‌ها استفاده شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد رساله دكتري در تصوير بزرگ دانشجويان از زندگي، جايگاه خاصي ندارد. به منظور تصريح يافته‌ها، از مضامين استعاري استفاده شده است. رساله نزد مشاركت‌كنندگان به مثابه »ابزار گذار « محسوب مي‌شود و فرايند انجام آن از اهميت مركزي برخوردار نيست. آنها رساله را مرحله‌اي مي‌دانند كه فقط بايد پشت سر گذاشته شود. مبتني بر اين تعريف، آنها خود را همچون مسافري گذري تلقي مي‌كنند. يك »مسافر گذري « براي استقرار و پيگيري هدفي درازمدت در آينده زمان كافي ندارد. اين رويكرد دانشجويان، به زعم ما حاوي نكات مهمي براي سياست‌گذاران پژوهش بوده و مستلزم توجه آنها براي بازنگري بنيادي سياست‌ها است. بدين معنا كه با حذف رويكرد كمّي‌گرايانه در گسترش تحصيلات عالي، به برساخت چشم‌اندازي مشخص از اجراي دوره‌هاي دكتري تمركز كنند.