تحليل انتقادي مباني بلاغت جديد در انديشه خليل كفوري

نخستين جرقه‌هاي علم بلاغت نزد مسلمانان را بايد در قرن‌هاي چهارم و پنجم هجري جست‌وجو كرد كه ريشه در ذهنيت و فلسفه يونايي دارد.به مرور زمان و پيشرفت در تمامي زمينه‌‌ها در علم بلاغت نيز همچون ديگر علوم، احساس نياز به يك رويكرد جديد سبب شد نظريه‌هاي بلاغت جديد در برابر بلاغت سنتي قد علم كنند. كتاب «نحو بلاغة جديدة» يكي از تأليفات خليل كفوري است كه به موضوع بلاغت جديد و ارتباط آن با ساير علوم پرداخته است. اين كتاب مانند همه تأليفات بشري كاستي‌ها و نادرستي‌هايي دارد كه بررسي انتقادي كتاب مزبور و ميزان توفيق آن به عنوان يك منبع مفيد در زمينه بلاغت جديد دستمايه نگارش اين مقاله است.در اين بررسي معلوم شد كه مؤلف در مباحث مربوط به رابطه علم بلاغت با ساير علوم از برخي از اصطلاحات تعريف واضحي ارائه نداده است؛ اما قسمت عمده كاستي‌هاي اين كتاب در حيطه پيچيدگي زبان مؤلف در تبيين موضوع است.