ارزيابي آزمايشگاهي تاثير رژيم هاي همرفت طبيعي، تركيبي و اجباري بر نرخ تبخير از سطوح مواج آب

در اين مطالعه با استفاده از اندازه‌گيري‌هاي آزمايشگاهي در دامنه گستردهاي از نسبت ارتفاع به دوره تناوب موج، دماي آب و سرعت هوا در حالتي كه نسبت عدد گراشف به مربع عدد رينولدز بين 0.01 و 100 در نظر گرفته شده است، نرخ تبخير در رژيم‌هاي همرفت طبيعي، تركيبي و اجباري با هم مقايسه شده است. نتايج اندازه‌گيري شده نرخ تبخير براي سطوح مواج نشان مي‌دهد كه با افزايش سرعت هوا، نرخ تبخير افزايش مي‌يابد در حالي‌كه با افزايش نسبت ارتفاع به دوره تناوب موج، نرخ تبخير رفتار متفاوتي را با تغييرات رژيم جريان همرفت نشان مي‌دهد. در رژيم همرفت طبيعي، با افزايش نسبت ارتفاع به دوره تناوب موج، سطح تماس آب و هوا و القاي آشفتگي به لايه مرزي بخار افزايش مي‌يابد كه اين موضوع باعث افزايش نرخ تبخير مي‌شود و نسبت‌هاي ارتفاع به دوره تناوب موج بالاتر از 0.15 متر بر ثانيه، باعث افزايش بيشتر نرخ تبخير مي‌گردد. در حالي‌كه در رژيم‌هاي همرفت تركيبي و اجباري، علاوه بر وجود مناطقي مشابه رژيم همرفت طبيعي كه سبب افزايش نرخ تبخير مي‌شود در تركيب خاصي از سرعت جريان هوا و پارامترهاي سطح مواج، كاهش غيرمنتظره نرخ تبخير ديده مي‌شود.