تأمين مالي روستاييان در فضاي تأمين مالي كشاورزي: مطالعه موردي كشورهاي هند، چين و تركيه

پژوهش حاضر، با مطالعه نظام‌ها و شيوه‌هاي تأمين مالي روستايي و كشاورزي كشورهايي همچون هند، چين و تركيه، بر آن بود كه ضمن درك بهتر سازوكارهاي اعتباري اجراشده توسط نهادهاي تأمين مالي در اين كشورها، به طراحي يك نظام تأمين مالي مستحكم‌تر و كارآمدتر براي تأمين مالي روستايي در فضاي تأمين مالي كشاورزي كشور بپردازد. اگرچه عوامل سياسي، اقتصادي و نيز ميراث جغرافيايي و تاريخي، بخش كشاورزي و به تبع آن، تأمين مالي اين بخش را در هر كشوري متأثر و منحصربه‌فرد مي‌سازد، اما معمولاً بررسي تجارب كشورهاي مختلف مي‌تواند ضمن روشن ساختن مسير، به سازمان‏دهي نظام تأمين مالي بهينه براي اين بخش كمك شاياني كند. بنابراين، با بررسي نظام‌هاي مالي مختلف بخش كشاورزي، مي‌توان در راستاي رسيدن به هدف تأمين مالي پايدار بخش كشاورزي، به چارچوبي مشترك دست يافت. در پژوهش حاضر، با توجه به دستاوردها و نتايج بررسي مدل‌هاي تأمين مالي كشاورزي در كشورهاي منتخب، فرآيند تأمين مالي طراحي‌شده براي بهبود نظام مالي كشاورزي كشور ارائه شد. در اين مدل، سعي شد كه با اصلاح بنيادين در ساختار و شيوه‌هاي اعطاي وام در بخش كشاورزي توسط مؤسسات مالي و اعتباري و ايجاد انعطاف‌پذيري در پرداخت وام، از يك‌سو، هزينه‌هاي مبادله كاهش يابد و از سوي ديگر، اعتبار مورد نياز كشاورزان در زمان مناسب تأمين شود. در چارچوب طراحي‌شده، با توجه به اهميت زيربخش‌ها در ارزش افزوده بخش كشاورزي، شناسايي فعاليت‌ها و خدمات داراي بيشترين اولويت و نيز داراي بيشترين معوقات در بازپرداخت تسهيلات براي بهبود وصول مطالبات با روش‌هاي جايگزين ضروري مي‌نمايد.