تبيين مؤلفه‌هاي زنانگي برگرفته از آثار زنان معمار ايراني

بيان مسئله: امروزه فراهم‌آوردن يك فضاي مطلوب براي افراد، فارغ از زن يا مرد بودن كاربران، نيازمند شناخت كامل معمار از ابعاد فيزيكي، روحي و رواني و اجتماعي مخاطب است. در اين ميان، گاهي نيازهاي زنان، به عنوان نيمي از كاربران فضا، ناديده گرفته مي‌شود، زيرا بسياري از نيازهاي زنان، كه از ويژگي‌هاي روحي، رواني و حتي اجتماعي آن‌ها منتج مي‌شود، ناشناخته مانده است. نبود شناخت كافي نسبت به نيازهاي زنان موجب كاهش ميزان رضايتمندي آن‌ها از محيط ساخته‌شدۀ اطراف خود خواهد شد. فرضيۀ پژوهش حاضر اين است كه در برخي از آثار معماري مؤلفه‌هايي وجود دارند كه مصداقي از زنانگي طراحان آن‌ها هستند. شناخت اين مصاديق كه غالباً برگرفته از مفاهيم انديشۀ پست‌مدرنيستي بوده و يا توسط خود زنان خلق شده‌اند، بر كيفيت فضا، مخصوصاً مطلوبيت آن براي زنان بسيار تأثيرگذار خواهد بود.هدف پژوهش: با توجه به فرضيۀ مطرح‌شده، هدف اين پژوهش معرفي مؤلفه‌هاي زنانگي در معماري است كه بتوان از آن‌ها براي خلق فضاهايي مطلوب زنان بهره برد.روش پژوهش: در بخش‌هاي مباني و مفاهيم و مرور تجارب، كه درنهايت توليدكنندۀ مدل پژوهشي پژوهش است، از روش استقرايي و سپس به منظور دستيابي به نتيجه‌هايي از روش دلفي و مصاحبه با خبرگان ( 228 نفر از معماران زن فعال ايراني) استفاده مي‌شود.نتيجه‌گيري: درنتيجۀ اين پژوهش مؤلفه‌هاي مادرانگي، آب‌گونگي، بنيادي بودن و ساختاري بودن، به همراه ريزمعيارهايشان، به عنوان مؤلفه‌هاي زنانگي در معماري امروز زنان معرفي شده‌اند.