تبيين نقش هنجار گريزي در شعر در شعر فرخي يزدي

هنجار گريزي يكي از مؤثرترين روش هاي برجستگي زبان و آشنازدايي در شعر است كه همواره شاعران از آن استفاده كرده‌اند. تكامل و ادبيّت زبان شعر با فراروي از قاعده هاي زبان معيار و بهره‌مندي از ساخته‌اي غيرمتعارف تحقق مي‌پذيرد و در اثر تكرار يك ويژگي بارز در طرز بيان شاعرانه به تشخيص و هويّت سبكي نيز بدل مي‌شود. يكي از انواع هنجارگريزي هايي كه شاعر به مدد آن به آفرينش و خلاقيت اثر ادبي دست مي‌يازد، هنجار گريزي دستوري است كه در شعر فرخي نيز به ويژگي پرتكرار اشعار وي تبديل شده است؛ بنابراين، آنچه در اين پژوهش مورد بررسي قرار مي گيرد؛ تبيين نقش هنجار گريزي در شعر فرخي به روش مطالعۀ متن و تحليل محتوا با بهره جستن از چارچوبي كيفي – توصيفي در اشعار فرخي است. دستاورد مقاله، گوياي اين مهم است كه اولاً برجسته‌سازي در حوزۀ دستوري زبان با طرز چيدمان جملات، درهم ريختن نظم جهت مندانۀ واژگان در محور هم‌نشيني و همچنين بينش خلاقانۀ وي در دخل و تصرّف ساز و كارهاي زباني، حركت تعالي گرايانۀ زبان شعري فرخي را نشان مي‌دهد و دو ديگر اينكه در بين هنجارگريزي هاي دستوري بررسي شده، بيشترين برجستگي‌ها در حوزۀ افعال روي داده است.