مقايسه اثربخشي آموزش برنامه‌ريزي عصبي ـ كلامي و تحليل ارتباط متقابل بر حل تعارض ميان فردي مديران

زمينه و هدف: ‌‌يكي از مهارت‎هاي انساني مهم مديران، مهارت آنها در مديريت ‌تعارض‌هاي ‌‌ميان‌فردي براي ايجاد محيط كاري پويا و سازنده است. بدين منظور شناخت اثربخشي روش‌هاي مختلف در اين زمينه ضروري است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي آموزش راهبردهاي ‌‌برنامه‌ريزي عصبي ـ كلامي و تحليل ارتباط متقابل بر ‌‌حل‌ تعارض ‌‌ميان‌فردي مديران اجرا شده است.روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش،‌ ‌نيمه‌آزمايشي با گروه كنترل و پيگيري است. جامعه آماري آن را مديران مرد مياني شركت ‌‌پارس ‌خودرو تشكيل مي‌دهند كه از ميان آنها 66 نفر از آنها به ‎روش تصادفي در گروه‎ها جايگزين شدند. ابزارهاي اين پژوهش، پرسش‌نامه ‌‌حل تعارض، پروتكل آموزش تحليل ارتباط متقابل و پروتكل آموزش ‌‌برنامه‌ريزي ‌‌عصبي ـ ‌كلامي بود. براي تجزيه‎وتحليل داده‌ها از روش تحليل واريانس ‌‌اندازه‌گيري مكرر، در نسخه 6 نرم‎افزار اس‎پي‎اس‎اس استفاده شد.يافته‌ها: به كارگيري‌‌هر ‌دو روش آموزشي مورد بررسي در گروه آزمايش، در مقايسه با گروه كنترل، بر افزايش نمره مديريت ‌تعارض مديران تأثيري معنادار داشتند. با وجود اين، اثربخشي آموزش تحليل ارتباط متقابل بيشتر بود.نتيجه‌گيري: بهره‌برداري موثر از پديده گريزناپذير تعارض در محيط كار نيازمند توانايي مديران در ايجاد و حفظ سطحي بهينه از تعارض‌هاي ميان‌فردي و ميان‌گروهي است. ارائه آموزش‌هاي برنامه‌ريزي عصبي كلامي و تحليل ارتباط متقابل به به مديران مياني كمك مي‎كند دانش و مهارت‌هاي انساني و ميان‌فردي خود را در اين زمينه ارتقا دهند و بتوانند سازمان را از مزاياي مديريت تعارض سازنده بهره‌مند سازند.