تعيين دقت دو مدل CDE و MIM با استفاده از روش حل معكوس در انتقال آلودگي تري‌كلرواتيلن (TCE) در يك محيط متخلخل كربناته

اين پژوهش با روش حل معكوس به شبيه‌سازي انتقال TCE پرداخته است. براي شبيه‌سازي، از روش حل معكوس با نرم‌افزارهاي HYDRUS-1d (حل عددي) و STANMOD (حل تحليلي) با دو مدل انتقال آلودگي جابه‌جايي‌–‌انتشار املاح (CDE) و مدل روان ساكن (MIM) استفاده شد. در اين پژوهش از داده‌هاي مقاله Yolcubal and Akyol در سه غلظت 110، 113 و 1300 ميلي‌گرم ‌بر‌ليتر TCE استفاده گرديد كه سال 2001 در شهري از آنتاليا روي بافت خاك شني‌لومي با متوسط وزن مخصوص ظاهري 1.3 گرم بر سانتي‌متر ‌مكعب انجام شده ‌بود. آزمايش‌ها در ستون‌‌هايي به طول 15 سانتي‌متر با جنس فولاد ضدزنگ در شرايط اشباع انجام شدند و تزريق TCE تا زمان برابر شدن غلظت خروجي با غلظت ورودي ادامه داشت. در بازه‌هاي زماني مختلف نمونه‌هايي از خروجي ستون‌ها براي تعيين غلظت TCE و رسم منحني رخنه گرفته شد. نتايج حل معكوس با نرم‌افزار HYDRUS-1d و STANMOD نشان دادند كه مدل MIM ضريب همبستگي بالاتري در برازش منحني رخنه نسبت به مدل CDE دارد. بيشترين ميزان ضريب همبستگي 0.97 در غلظت 1300 ميلي‌گرم بر ليتر با حل معكوس تحليلي و مدل MIM شد. كمترين ميزان خطا در تخمين ضريب انتشار (D) به ترتيب صفر و 3.5 درصد در دو مدل CDE و MIM شد. درصد خطا در تخمين  ضرايب ايزوترم جذب (Kd) در حل معكوس عددي و تخمين فاكتور تأخير (R) در حل معكوس تحليلي در غلظت 113 ميلي‌گرم بر ليتر بيشتر از دو غلظت ديگر شد.