شناسايي و تحليل ابعاد توسعه كارآفريني ديجيتال و ارائه مدلي براي آن در شركت‌هاي دانش بنيان كوچك و متوسط

كارآفريني ديجيتال، شيوه جديد كسب‌وكار است كه زمينه را براي توسعه اقتصادي در كشورهاي درحال‌توسعه فراهم مي‌كند و به فراخور شيوع كوويد19 نيز ضرورت توسعه آن تسريع شده است. از سوي ديگر توسعه كسب‌و‌كارهاي كارآفرينانه ديجيتالي در ايران نسبتاً كند است و تاكنون پژوهشي به‌صورت جامع، ابعاد توسعه اين نوع كسب‌وكارها را بررسي نكرده است. براين‌اساس هدف پژوهش حاضر، شناسايي و تحليل ابعاد توسعه كارآفريني ديجيتال در شركت‌هاي دانش‌بنيان كوچك و متوسط و ارائه مدلي براي آن مي‌باشد. در اين پژوهش با مطالعه پيشينه موضوع و مصاحبه نيمه‌ساختاريافته، ابتدا 147 كُد مربوط به توسعه كارآفريني ديجيتال شناسايي شده است و سپس با تكيه‌بر روش ‌كيفي تحليل مضمون، كُدها در قالب 29 مضمون پايه و 7 مضمون سازمان‌دهنده طبقه‌بندي شده‌اند. در ادامه با به‌كارگيري مدل‌سازي ساختاري تفسيري، مضامين مدل‌سازي شده‌اند و درنتيجه مدل نهايي در سه سطح زمينه‌اي، ساختاري و محتوايي قرار گرفته‌اند. درنهايت نيز مدل پيشنهادي با روش تحليل عاملي تأييدي در مدل‌سازي معادلات ساختاري تائيد شده‌ است. براساس يافته‌هاي پژوهش، از ميان 7 عامل اثربخش در توسعه كارآفريني ديجيتال، عوامل بُعد ساختاري و عوامل بُعد زمينه‌اي به ترتيب بيشترين تأثيرپذيري و تأثيرگذاري را داشته‌اند و درنتيجه از نقشي كليدي در توسعه كارآفريني ديجيتال در شركت‌هاي دانش‌بنيان كوچك و متوسط برخوردار مي‌باشند.