چارچوبي براي ارزيابي نوآوري در صنايع خلاق با تمركز بر صنايع دستي

صنايع خلاق يكي از بخش‌هاي اقتصادي رو به رشد است كه بررسي جنبه‌‌هاي مختلف آن‌ در سال‌هاي اخير موردتوجه پژوهشگران و سياست‌گذاران در سراسر جهان قرار گرفته است. دراين‌راستا شناخت و ارزيابي نوآوري در اين صنايع، گامي مؤثر براي آغاز سنجش نوآوري در صنايع مذكور مي‌باشد و موضوعي چالشي براي سياست‌گذاران به شمار مي‌آيد. در ايران، صنايع‌دستي يكي از بخش‌هايي است كه بيشترين مبادلات تجاري را در ميان صنايع خلاق به خود اختصاص داده است و به نظر مي‌رسد براي حضور قدرتمندتر كشور در عرصه رقابت بين‌المللي، اين حوزه نيازمند نوآوري‌هاي بيشتر است. از‌اين‌رو در پژوهش حاضر، ابتدا شاخص‌هاي نوآوري در صنايع‌دستي بررسي شده‌اند و سپس براي سنجش ميزان اهميت و همبستگي شاخص‌هاي مذكور، با تكيه‌بر پرسشنامه از كارشناسان صنايع‌دستي خواسته شده تا نظرات خود را در اين خصوص اعلام دارند. درنهايت به كمك روش تحليل عاملي اكتشافي، چارچوبي جهت ارزيابي نوآوري شامل 17 شاخص و 5 عامل اصلي پياده‌سازي نوآوري، مشاركت منابع انساني، ارتباطات بيروني، آموزش و يادگيري و تمركز بر فرايندهاي سازماني ارائه شده است.