بررسي تأثير فصل و روش مرتع‌كاري بر برخي صفات ساختاري و عملكردي گونه اسپرس (Onobrychis altissima Grossh.) (مطالعه موردي: ايستگاه آبخوانداري پشت‌كوه، ساري، مازندران)

در برنامه افزايش توليد علوفه، گردآوري دانش استقرار گياهان علوفه‌اي ضروريست. در اين راستا، بذرهاي گونه اسپرس(Onobrychis altissima.) براي بررسي روش‌هاي مختلف مرتع‌كاري از توده‌هاي بومي آن در مناطق مرتعي حوضه آبخيز بلده نور در استان مازندران در سال 1392 جمع‌آوري و در ايستگاه آبخوانداري پشت‌كوه ساري با متوسط بارندگي 320 ميلي‌متر و اقليم نيمه‌خشك سرد مرتع‌كاري شد. دو تيمار بذركاري و بذرپاشي در دو تاريخ مرتع‌كاري پاييزه و بهاره در قالب طرح كرت‌هاي خرد شده با تيمار اصلي تاريخ مرتع‌كاري و تيمار فرعي روش مرتع‌كاري (بذركاري و بذرپاشي) با استفاده از طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار مقايسه شد. فاكتورهاي مورد بررسي شامل ارتفاع گياه، پوشش تاجي، توليد بذر، توليد گياه و درصد استقرار بوده است. نتايج نشان داده است كه بين مرتع‌كاري گونه اسپرس در دو روش بذرپاشي و بذركاري در دو فصل بهار و پاييز براي فاكتورهاي مورد تحقيق (ارتفاع گياه، پوشش تاجي، توليد، بذر و توليد گونه) اختلاف معني‌دار وجود دارد. روش بذركاري در فصل پاييز داراي بيشترين مقادير فاكتورهاي مورد بررسي بوده است. بنابراين امكان اصلاح مراتع مناطق مشابه آب و هوايي با گونه اسپرس به روش بذركاري براي افزايش توليد علوفه و چراي مستقيم دام وجود دارد.