تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر شفقت به خود و احساس ارزشمندي در فرزندان معتادان وابسته مواد مخدر خودمعرف مركز ترك اعتياد

مقدمه: اعتياد پيچيده‌ترين پديده اجتماعي جوامع مختلف انساني تلقي مي‌شود كه با وجود رشد علم و آگاهي افراد درباره آن، در حال افزايش است. هدف تحقيق حاضر تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر شفقت به خود (خوددلسوزي) و احساس ارزشمندي در فرزندان معتادان وابسته مواد مخدر خودمعرف مركز ترك اعتياد شهر هشتگرد بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش تحقيق، نيمه‌آزمايشي است. جامعه آماري پژوهش 50 نفر از فرزندان مراجعه‌كنندگان به مركز ترك اعتياد بودند كه از اين تعداد 20 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه 10 نفره آزمايش و كنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گيري تحقيق را پرسش‌نامه استاندارد خودارزشمندي CSWS كروكر و مقياس خوددلسوزي نف تشكيل دادند. داده‌هاي استخراج‌شده با ‌استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تجزيه‌و‌تحليل شدند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش شفقت به خود فرزندان معتادان وابسته به مواد تأثير داشته است. با درنظرگرفتن مجذور اِتا، مي‌توان گفت كه 85.7 درصد از اين تغييرات ناشي از تأثير مداخله يا درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بوده است. درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودمهرباني در فرزندان معتادان وابسته به مواد تأثير دارد (0.001 ≥ P). نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر شفقت به خود و احساس خودارزشمندي تاثير داشته است؛ لذا با توجه به تأثير اعتياد بر خانواده و فرزندان افراد مبتلا به اعتياد نياز به درمان تخصصي احساس مي‌شود كه با توجه به ماهيت درمان پذيرش و تعهد مي‌توان از اين روش درماني براي بهبود شرايط بهره جست.