بررسي رابطه كفايت هيجاني و انعطاف پذيري روانشناختي با ادراك شايستگي در دانش آموزان دبيرستان

فاقد عنوان لاتين

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه كفايت هيجاني و انعطاف پذيري روانشناختي با ادراك شايستگي در دانش آموزان دبيرستان بود. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي، از نظر ماهيت توصيفي و از نظر روش همبستگي بود. براي رسيدن به اين هدف جامعه آماري آن تمامي دانش آموزان دبيرستاني دختر منطقه 5 تهران بود. حجم نمونه با توجه به هدف پژوهش و با استفاده از جدول مورگان و كرجسي و شيوه نمونه گيري خوشه ايي، 250 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در اين پژوهش پرسشنامه كفايت هيجاني براسور و همكاران (2013)، پرسش نامه انعطاف پذيري روان شناختي دنيس و وندروال(2010) و مقياس ادراك شايستگي هارتر (1982) بر روي گروه نمونه اجرا شد. در اين پژوهش تحليل داده ها در دو بخش آمار توصيفي و استنباطي انجام گرفت. در آمار توصيفي از ميانگين، انحراف معيار، جداول و نمودارها استفاده شد و در آمار استنباطي از همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين ادراك شايستگي كل با متغيرهاي كفايت هيجاني كل و انعطاف پذيري روان شناختي كل رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين بين متغير ادراك شايستگي با خرده مقياس هاي كفايت هيجاني رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. ادراك شايستگي با خرده مقياس هاي انعطاف پذيري روانشناختي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بنابراين، ادراك شايستگي كل در دانش آموزان دختر از روي متغيرهاي كفايت هيجاني كل و انعطاف پذيري روان شناختي كل قابل پيش بيني است.