اثر بخشي بازي درماني گروهي بر كاهش اختلالات رفتاري و پرخاشگري كودكان پيش دبستاني داراي اختلالات بيش فعالي

فاقد عنوان لاتين

هدف پژوهش حاضر، اثر بخشي بازي درماني گروهي بر كاهش اختلالات رفتاري و پرخاشگري كودكان پيش دبستاني داراي اختلالات بيش فعالي بود. اين پژوهش از نوع مطالعات شبه تجربي بوده كه با طرح پيش آزمون، پس آزمون به همراه گروه كنترل مي باشد. براي رسيدن به اين هدف جامعه آماري آن شامل تمامي كودكان پيش دبستاني داراي نشانه هايي بيش فعالي مناطق يك الي پنج تهران مي باشد. حجم نمونه با توجه به ماهيت شبه ازمايشي پژوهش و با استفاده از جدول كوهن تعداد 16نفر كه از اين تعداد، با توجه به اهداف و فرضيه تحقيق 8 نفر مربوط به گروه كودكان داراي نشانه هاي بيش فعالي و 8 نفر كودك عادي انتخاب شدند. در اين پژوهش پرسش نامه مشكلات رفتاري راتر (1981)، پرسش نامه پرخاشگري باس و پري (1992) و پرسشنامه نشانه هايي بيش فعالي كانرز (1999) و مداخله آموزشي بازي درماني گروهي 8 جلسه اي 45 دقيقه اي بر روي گروه نمونه اجرا شد. با توجه به ساختار پژوهش و ارزيابي پيش آزمون و پس آزمون، داده ها از طريق آمار توصيفي و آمار استنباطي تجزيه و تحليل شد و جهت انجام تمام امور تحليل آماري از نرم افزار SPSS ورژن22 استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين ميانگين متغيرهاي اختلالات رفتاري و پرخاشگري در گروه آزمايش و كنترل تفاوت معناداري وجود دارد يعني با حذف تأثير نمرات پيش¬آزمون بين ميانگين تعديل شده اختلالات رفتاري و پرخاشگري بر حسب گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداري وجود دارد. به طور كلي بر اساس اين يافته ها مي توان گفت بازي هاي گروهي در پس¬آزمون باعث كاهش نمرات در پرسش نامه اختلالات رفتاري و پرخاشگري شده است.