بررسي رابطه ميزان پرخاشگري و انزوا اجتماعي دانشجويان تاريخ و علوم تربيتي دانشگاه فرهنگيان لرستان پرديس آيت الله كمالوند

فاقد عنوان لاتين

تحقيق با هدف بررسي رابطه بين پرخاشگري با انزواي اجتماعي در بين دانشجويان دانشگاه فرهنگيان پرديس آيت الله كمالوند خرم آباد انجام گرفت. جامعه آماري شامل دانشجويان دوره كارشناسي، نمونه انتخاب شده تعداد 100 نفر كه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبي انتخاب شدند. روش تحقيق از نوع هدف كاربردي و از نوع توصيفي-همبستگي بود. براي سنجش پرخاشگري از پرسشنامه پرخاشگري باس و پري و براي سنجش انزواي اجتماعي از پرسشنامه ميزان شده‌ي انزواي اجتماعي استفاده شد. روش هاي آماري (فراواني، ميانگين، انحراف استاندارد، ضريب همبستگي پيرسون و آزمون رگرسيون) استفاده شد، نتايج نشان داد بين ابعاد پرخاشگري (بدني، كلامي، خشم و خصومت) و انزواي اجتماعي رابطه معناداري وجود ندارد. محاسبه ضريب رگرسيون جهت پيش‌بيني انزواي اجتماعي نشان داد كه 32 درصد واريانس انزواي اجتماعي توسط ابعاد پرخاشگري (كلامي، بدني خشم و خصومت) پيش بيني مي شود؛ همچنين بر اساس ضريب بتا(β) مشاهده شد كه خصومت با ضريب بتاي 29/. و پرخاشگري كلامي با ضريب بتاي 24/. پيش بيني كننده و پيش بيني كننده هاي معنادار انزواي اجتماعي هستند. انزواي اجتماعي بودند، همچنين نتايج نشان داد ميزان انزواي اجتماعي بين دانشجويان بومي و غير بومي متفاوت است اما ميزان انزواي اجتماعي دانشجويان متاهل در مقايسه با مجرد آن تفاوت چنداني ندارد.