بررسي تاثير گرايش به تفكر انتقادي بر توانايي حل مساله خلاق در دانشجويان

فاقد عنوان لاتين

دست يابي به توانمندي سازماندهي و بهره گيري از اطلاعات در حل مسائل نيازمند گرايشات و پيش بايسته هايي است. از اين رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثيرگرايش به تفكر انتقادي بر توانايي حل مسئله خلاق دانشجويان كارشناسي علوم انساني دانشگاه پيام نور مركز شهركرد در سال تحصيلي 99-1398صورت گرفته است. اين تحقيق از منظر جمع آوري داده ها جزء تحقيقات توصيفي – همبستگي و از حيث هدف در گروه تحقيقات كاربردي قرار دارد. از اين رو، تعداد 290 نفر از جامعه طبق جدول مورگان، به روش تصادفي به عنوان نمونه گزينش و ابزار پژوهش مشتمل بر پرسشنامه هاي استاندارد گرايش به تفكر انتقادي ريكتس( 2003) و پرسشنامه حل مساله هپنر( 2004) به ترتيب با آلفاي كرونباخ( 0/92 و 0/90) براي آنها اجزا شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از شاخص هاي توصيفي، آزمون كولموگروف- اسميرنف و همبستگي پيرسون به كمك نرم افزار23spss استفاده گرديد. طبق يافته ها بالاترين ميزان ارتباط بين گرايش به تفكر انتقادي و توانايي حل مسئله در سطح 0/05 مشاهده شد. ضرايب اين ارتباط بين گرايش به تفكر انتقادي با زير مقياس هاي اعتقاد به حل مسئله و كنترل شخصي در سطح متوسط قابل تاييد و بين گرايش به تفكر انتقادي و زير مقياس سبك گرايش- اجتناب غير قابل تاييد بود. بنابراين نتايج نشانگر آن است كه افراد داراي گرايش به تفكر انتقادي مثبت از توانايي حل مسئله بهتري برخوردارند. همچنين گرايش به تفكر انتقادي، خودكارآمدي و باور فرد را نسبت به توانمندي در حل مسئله؛ و كنترل بر هيجانات و رفتار شخصي در هنگام پرداختن به مسئله ارتقاء مي بخشد. ولي ارتباطي بين اين گرايش با ايجاد تمايل يا اجتناب براي حل مسئله يافت نشد. از اين رو، نتايج اين پژوهش آموزش و تقويت تفكر انتقادي دانشجويان را به منظور موفقيت در حل مسائل زندگي فردي، خانوادگي و اجتماعي پيشنهاد مي كند.