عنوان مقاله :
بررسي تأثير فردگرايي بر گفتمان عدم مداخله حاكميت در الزام به حجاب
پديد آورندگان :
آهنگران،محمد رسول دانشگاه فردوسي مشهد، مشهد، ايران , افشار، اباذر دانشگاه تهران، تهران، ايران
كليدواژه :
فردگرايي , دولت , حاكميت , الزام به حجاب , اجراي قانون امر به معروف و نهي از منكر
چكيده فارسي :
يكي از ويژگي مهم جامعه مدرن در عصر كنوني، تشديد فردگرايي است كه در فضاي فرهنگي جامعه ايران تأثير گذاشته است. تصور برخي از افراد جامعه ايران نسبت به رعايت پوشش اسلامي، از «تعهد اجتماعي داشتن» به سمت «فردي و شخصي انگاشتن» آن سوق پيدا كرده است و در نتيجه، دخالت حكومت و دولت را در الزام به رعايت آن غير مجاز تلقي مي‌كنند. هدف مقاله حاضر، واكاوي ميزان تأثير فردگرايي با انگاره عدم مداخله دولت در الزام به حجاب و اجراي امر به معروف و نهي از منكر است. اين پژوهش، به روش پيمايشي با توجه به دريافت دانشجويان دانشگاه تهران – پرديس فارابي در سال تحصيلي 1395-1396 بوده است كه از بين آنان 370 نفر به شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شده‌اند. همچنين از روش كيفي و مصاحبه با نخبگان حوزوي و دانشگاهي و دريافت ديدگاه‌هاي ايشان بهره برده شده است. يافته هاي تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS نشان مي‌دهد كه شاخص‌هاي مؤثر فردگرايي (مصالح فردي، استقلال‌گرايي، خودمحوري، لذت‌گرايي فعلي، آزادي در تدبير بدن) بر انگاره عدم مداخله دولت در الزام به حجاب به ميزان قابل توجهي اثرگذار است و به تبع آن، تأثير مستقيم بر اجرايي شدن قانون امر به معروف و نهي از منكر دارد. جهت اجراي قانون امر به معروف و نهي از منكر و نهادينه‌سازي فرهنگ عفاف و حجاب بايد به زيرساخت‌هاي ذهني و فرهنگي در جامعه فردگرا توجه بسياري شود و با تقويت فرهنگ قانون‌گرايي در جامعه و پرورش انسان‌هاي منضبط و قانون‌گرا به مقوله حجاب به عنوان قانون اجتماعي لازم الرعايه تأكيد شود.
چكيده لاتين :
No abstract
عنوان نشريه :
مطالعات اسلامي زنان و خانواده
