نقش واسطه اي كيفيت زندگي كاري دبيران در ارتباط بين تنيدگي تحصيلي ادراك شده با فرسودگي تحصيلي دانش آموزان دورة متوسطة دوم شهر نورآباد

فاقد عنوان لاتين

هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي نقش واسطه اي كيفيت زندگي كاري دبيران در ارتباط بين تنيدگي تحصيلي ادراك شده با فرسودگي تحصيلي دانش آموزان دورة متوسطة دوم شهر نورآباد بود. روش تحقيق، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه ي آماري پژوهش، شامل كلية دانش‌آموزان دورة متوسطة دوم شهر نورآباد به تعداد 3246 نفر بود كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي و براساس جدول كرسچي و مورگان، 341 نفر از آنها به عنوان نمونه ي آماري انتخاب شدند. ابزار تحقيق شامل پرسشنامه كيفيت زندگي كاري والتون (1973)، پرسشنامه ي تنيدگي تحصيلي آنگ و هوان (2006)، و پرسشنامه ي فرسودگي تحصيلي شائوفلي و همكاران (2002)، بود كه روايي آنها از طريق نظرسنجي و پايايي نيز از طريق آزمون كرونباخ مورد تأييد قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمونهاي ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چندگانه و تحليل مسير با استفاده از نرمافزارهاي AMOS و SPSS استفاده گرديد. نتايج بدست آمده از آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه در سطح معناداري 0/05، بين ابعاد كيفيت زندگي كاري معلمان با فرسودگي تحصيلي ارتباط منفي و معنادار و بين ابعاد تنيدگي تحصيلي ادراك شده با فرسودگي تحصيلي ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد. طبق يافته هاي تحليل رگرسيون، كيفيت زندگي كاري معلمان و تنيدگي تحصيلي دانش آموزان از قدرت پيش بيني فرسودگي تحصيلي برخوردار بودند. نتايج حاصله از فرضية اصلي پژوهش نيز نشان داد كه كيفيت زندگي كاري معلمان، در رابطة بين تنيدگي تحصيلي و فرسودگي تحصيلي دانش آموزان نقش واسطه اي دارد.