بررسي رابطة بين سلامت اجتماعي با خودكارآمدي تحصيلي، هيجاني و اجتماعي در دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه

Examining The Relationship between Social Health with Academic, Emotional and Social Self-efficacy of High School Male Students

هدف از اين تحقيق، تعيين رابطة بين سلامت اجتماعي با خودكارآمدي تحصيلي، هيجاني و اجتماعي و نيز پيش‌بيني سلامت اجتماعي از روي خودكارآمدي تحصيلي، هيجاني و اجتماعي دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه شهرستان هشترود بود. روش تحقيق اين پژوهش از لحاظ هدف از نوع تحقيقات كاربردي و از لحاظ روش انجام توصيفي و از نوع تحقيقات همبستگي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه شهرستان هشترود كه در سال تحصيلي 99-98 مشغول به تحصيل بودند و تعداد آنها براساس گزارش آموزش و پرورش 734 نفر بود، براساس جدول نمونه‌گيري مورگان و كرجسي تعداد نمونه‌هاي اين تحقيق 254 نفر بود. كه به صورت تصادفي و به روش خوشه‌اي چند مرحله‌اي كه از بين دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه نمونه‌گيري شدند. ابزارهاي پژوهش حاضر عبارت بودند از: پرسشنامه خودكارآمدي كودكان و نوجوانان موريس(2001)(SEQ-C) و پرسشنامه سلامت اجتماعي كييز(2004). براي آزمون فرضيه‌ها از آزمون‌هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون داده‌ها استفاده شد. نتايج تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد با افزايش سلامت اجتماعي و نيز مولفه هاي آن، خودكارآمدي تحصيلي، هيجاني و اجتماعي نيز افزايش مي يابد. با استفاده از يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان عنوان كرد كه با آموزش مهارت هاي اجتماعي براي دانش آموزان در زمينه سلامت اجتماعي به افزايش خودكارآمدي آنان اقدام نمود.

The main purpose of this study was to investigate the relationship between social health and academic, emotional and social self-efficacy in male, first period high school students in Hashtrood city. The research method was applied regarding its purpose and descriptive regarding its method of performing and of correlational ones. The statistical population of the present study was all male, first period high school boys in Hashtrood city who were studying in the academic year of 1398-1399 and whose number was according to the report of Education Department as 734 people, that based on Morgan and Karajsi sampling table, the number of sample in this research is 254 people who were randomly selected by stratified cluster sampling. The instruments of the present research included Morris Child and Adolescent Self-Efficacy Questionnaire (SEQ-C), Keyes' Social Health. In order to analyse data, Pearson correlation coefficient statistical method and multiple regression analysis were used. The results of data analysis showed that by increasing social health and its components, academic, emotional and social self-efficacy do also increase. Using the present research findings, it could be said that by training social skills to the students in the field of social health, it could help to increase their self-efficacy.