عنوان مقاله :
بررسي مسئلة عبد اسم در عرفان اسلامي
عنوان به زبان ديگر :
No Title
پديد آورندگان :
باقريان, رسول ﻣﺆﺳﺴﮥ آﻣﻮزﺷﯽ و ﭘﮋوﻫﺸﯽ اﻣﺎم ﺧﻤﯿﻨﯽ
كليدواژه :
عبد اسم , عبوديت اسمي , تخلق و اسماي الهي , مظهريت
چكيده فارسي :
عبد اسم از جمله اصطلاحاتي است كه در دستگاه عرفاني ابن عربي مطرح و به وسيله برخي پيروانش تبيين شد. اين مفهوم به اين معناست كه وقتي سالك در فناي صفاتي يا بقاي پس از آن، با اسمي از اسماي الهي متحد شد، در وجود او جز حقيقت اسم مزبور حقيقت ديگري يافت نمي شود و وجود او به تمام معنا تحت تدبير و ربوبيت آن اسم واقع مي شود. در چنين حالتي گفته مي شود او عبد آن اسم شده است. اين مسيله در دو دانش عرفان نظري و عملي قابل طرح است: در عرفان نظري ذيل بحث انسان كامل و نيز ذيل بحث مظاهر اسما و در عرفان عملي ذيل ويژگي هاي سالك در سفر دوم از اسفار اربعه عرفاني. در عبوديت اسم، هم اسم الهي و هم عبد آن، هر كدام در ارتباط با يكديگر احكام و ويژگي هايي دارند: اسم الهي ضمن شكل دادن به باطن و حقيقت قلبي سالك، او را ربوبيت مي كند؛ عبد هم ضمن مظهريت براي آن اسم ، مجراي فيضي براي آثار آن مي شود.
چكيده لاتين :
No abstract
عنوان نشريه :
انوار معرفت
